Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.01.1932, Side 6

6
Karlmennska og gleði Hannesar Hafsteins .. . [Stefair
Lífið allt er blóðrás og logandi und,
sem lœknast ekki fyrr en á aldurtila.
stund.
Alþýða gleypti við kvæðum Krist-
jáns og lærði þau og varð fyrir
vikið grátbólgin svo að segja,
þunglynd a. m. k. og viðkvæm.
Matthías bar sig karlmannlega
við hljóðfærið — „bar höfuðið hátt
í heiðursfátækt þrátt fyrir allt“.
En þegar um einkenni hans er að
ræða, ber meira á trúhneigð og
bróðurhug Matthíasar, en |gleði-
mensku og hetjulund.
Grímur Thomsen var karlmann-
legt skáld, jafnvel þegar hann
kveður um óluncl. Hann ber forn-
öld vora á borð fyrir sálirnar. En
hann skortir hlýju gleðinnar.
Grímur er með í leiknum í höll
Goðmundar á Glæsivöllum, þar
sem jötnarnir kasta rrfilli sín gló-
andi knetti, vættarþungum. Bros-
ið þar í höllinni birtist í feiknstöf-
um, sem svigna, þegar tröllajöfur-
inn bregður grönum. En þrátt fyr-
ir aðdáun Gríms, bregður honum
svo við, að hann sleppur þaðan
kalinn á hjarta. Skáld, sem er kal-
ið innanbrjósts, er ekki til þess
fallið að vekja gleði, þó að karl-
mannlega kveði og rausnarlega um
forna frægð. —
Fljótt er nú yfir sögu farið.
Og þá er eg kominn að Hannesí
Hafstein.
Hann kemur fram á sjónarsvið-
ið, þegar ísárin ganga yfir land
vort og surfu svo að þjóðinni, að
„Rangárland var orpið sandi“ ogr
„mistri roðinn röðull í austri“. —
Þannig var umhorfs sunnanlands.-
En norðanlands var hafið:
„Hundrað þúsund kumbla kirkju-
garðar“-
„Sjálf í stafni glottir kerling Helja,
hungurdiskum bendir yfir gráð“.
Svo kvað Matthías. Og ennfrem-
ur: —
„Kuldalegt er voðaríki þitt' ‘.
„Björn og refur snudda tveir á hjartii,,
gnaga soltnir sömu beinagrind“.
Og „kópurinn látrar sig um þetta.
hvíta grjót“, að sögn Einars Bene-
diktssonar. — Miðaldra menn og
unglingar vita naumast né skilja
nú, hvaðan á þá stendur veðrið,
þegar þessi kafli í æfisögu þjóð-
ar vorrar er lesinn — sú deild,.
sem haft hefir undir tönn brjóst-
sykur og annað sælgæti og haft á
sér klæðnað úr silki og lesið Ven-
usarbókagerð við rafljós. En vér
sem litum fyrir fimmtíu árum í.
klakabrisin norðan lands og feng-