Tímarit Máls og menningar - 01.05.1943, Qupperneq 26

20
TIMARIT MALS OG MENNINGAR
í öll skiptin var samansmalaÖ söngfólk; en fyrr en fastur kór er
stofnaður, sem flytur okkur þessi verk aftur og aftur með hæfilegu
millibili, verða þau ekki andleg eign almennings eins og t. d. Messías
er í Bretlandi. Stofnun samkórs er aðkallandi verkefni.
Þá vil ég að lokum þakka dr. Urbantschitsch og öllum öðrum,
sem þátt tóku í flutningi verksins. Tveir söngmanna báru af, þeir
Þorsteinn Idannesson og Guðmundur Jónsson. Þeir verða ómissandi
menn hér í framtíðinni. Ekki má gleyma að þakka Tónlistarfélag-
inu, sem er, eins og allir vita, hyrningarsteinn tónlistarlífs Reykja-
víkur.
Árni Kristjánsson.
SKRÆLINGJALÖGIN FRÁ 1941
Haustið 1941 voru með hraparlegum hætti sett lög á Alþingi,
er sætt hafa eindregnum mótmælum allra skynbærra manna. Sam-
kvæmt áskorun listamannaþingsins var á síðasta Alþingi borið
fram frumvarp um að afnema þau, en eftir 7 daga umræður í Efri
deild var málinu vísað frá með 9 atkv. gegn 4. Þrjú meginákvæði
eru í lagasmíð þessari:
1. „Hið íslenzka ríki hefur eitt rétt til þess að gefa út íslenzk
rit, sem samin eru fyrir 1400.“
2. Dóms- og kirkjumálaráðuneytinu er falið að gæta þess, að
rit, sem eru orðin alþjóðareign að liðnum 50 árum eða meir frá
dauða höfundar, séu ekki birt „breytt að efni, meðferð eða mál-
blæ, ef breytingunum er svo háttað, að menning eða tunga þjóðar-
innar bíði tjón af“, og köflum ekki sleppt úr þeim, nema þess sé
greinilega getið.
3. Áðurnefnt ráðuneyti getur þó veitt öðrum leyfi til útgáfu
á ritum, sem samin eru fyrir 1400, „og má binda leyfið því skil-
yrði, að fylgt sé samræmdri stafsetningu fornri.“
Skulu nú talin helztu rökin, sem borin hafa verið fram gegn
þessari lagasetningu, og ættu þau sannarlega að nægja til að gera
alþýðu manna skiljanlegt, hvílík endileysa hún er.
Það stríðir á móti allri grundvallarhugsun bæði í samþjóðlegri
löggjöf um útgáfurétt og löggjöf einstakra landa, og eins gegn heil-