Tímarit Máls og menningar - 01.12.1954, Qupperneq 66

256
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
Hann heyrir að glugga er hrundið upp í einu húsinu handan við þjóð-
veginn. Hann sér kvenmannshöndina, sem opnaði gluggann, hverfa afl-
ur inn fyrir og gluggatjöldin hærast fyrir morgungolunni. Hann fær
hjartslátt.
Jóna er þá komin á fætur svona snemma, hugsar hann með sér. Flug-
vél flýgur lágt hjá og yfirgnæfir allan annan hávaða. Ashjörn heyrir
livorki né finnur til sjálfs sín nejna hjartans, það hamast í brjósti hans.
Flugvélin fjarlægist og sumarloftið fyllist aftur sínum fyrri hljóðum og
hljómum. Hann starir enn á gluggatjiildin, sem bærast fyrir opnum
glugganum. En nú er úlidyrunum hrundið upp og út kemur ungur, ó-
breyttur amerískur hermaður. Þetta er laglegur maður með fremur langt
andlit, dökkhærður og fínlegur. Hann er léttur í spori, og í svo góðu
skapi, að hann kemur varla við jörðina, þegar hann gengur eftir stétt-
inni. Hann svífur áfram. Og hann er ekki alveg á því að opna hliðið
svona léttur og liðugur, ó, nei. Þegar hann nálgast hliðið tekur hann
undir sig stökk og hendist yfir það. Það er nú meíra, hvað hann getur
verið léttur á sér, þessi ameríski piltur. Jóna stendur hálfklædd í gætt-
inni og veifar til hans um leið og hann stekkur upp á þjóðveginn. Hann
brosir til hennar á móti og líður áfram í sæluvímu eftir þjóðveginum.
Ásbjörn hættir við skerpukjötið, lætur það, sem eftir er, niður í kofortið
sitt og flýtir sér í fötin.
Jóna er vistarstúlka þarna í húsinu á móti, og hefur forstofuherbergið
út af fyrir sig. Hún er tuttugu og tveggja ára gömul, ástríðufull, brún-
hærð og smáfríð. Ekki er hægt að segja, að hún sé feit, en fremur há og
þéttvaxin.
Ásbjörn hefur klætt sig og er staðráðinn í því að fara yfir götuna til
Jónu og leiða henni það fyrir sjónir, að svona háttalag sé ekki hollt fyrir
stúlku á hennar aldri og allra sízt hana. Hann ætlar einnig að segja henni
hver hann er. Það hefur hann ekki gert ennþá, þó hann sé búinn að
þekkja hana og heilsa henni í næstum heilt ár. Hann ætlar að segja
henni, að hann sé hundrað prósent Norðurlandabúi. Það er að segja,
tuttugu og fimm prósent íslendingur, tuttugu og fimm prósent Dani og
tólf og hálft prósent af hverjum, Norðmanni og Svía, Finna og Færey-
ingi. Samtals eitt hundrað prósent Norðurlandabúi.
Já, þetta var hann búinn að draga of lengi að segja henni! Hann er
fullklæddur og flýtir sér niður og út. Þegar hann kemur að hliðinu hand-