Tímarit Máls og menningar - 01.12.1954, Qupperneq 73

GJAFIK ELSKHUGANNA
263
eða snúa á sig. Hann ákveður því að fara með pakkann til Jónu og gefa
henni þessa rausnarlegu gjöf sjálfur. Hann lætur umbúðirnar utan um
gjafirnar og fer ineð pakkann yfir til Jónu.
Honum er sagt að Jóna sé niðri í kjallara að leggja í bleyti þvott.
Hann fer niður með pakkann. Hún stendur við stamp og hrærir í sápu-
vatni. Þegar bún sér hann með þennan stærðar pakka spvr hún liann
reiðilega án þess að heilsa:
Hvað ertu með? Viltu finna mig?
Ég er með pakka til þín.
Ég vil ekki sjá neinar gjafir frá þér. Þessir karlmenn, þeir eru sannar-
lega aumir. Að vera með ykkur, að þekkja ykkur, að umgangast ykkur,
það er að fara frá einni plágunni til annarrar. Ef þið eruð ekki latir, þá
eruð þið þjófóttir, og ef þið eruð ekki þjófóttir, þá eruð þið sóðar.
Farðu út með þennan pakka, ég vil ekki sjá hann.
Það kom brezkur hermaður með hann og bað mig að afhenda þér
hann.
Láttu hann þarna á borðið og flýttu þér svo út!
Asbjörn lætur pakkann á þvottaborðið. Honum líður illa og hann veit
ekki, hvað hann á að segja.
Ertu trúlofuð? spyr hann án þess að reyna að særa hana með því að
gefa í skyn, að hún sé í ástandinu.
Nei, ég er ekki trúlofuð. Og ef ég á að segja þér eins og er, þá ætla ég í
klaustur í Englandi. Ég er orðin kaþólsk og er hætt að skipta mér af karl-
mönnum. Það er eitthvað mikiÖ leiðinlegt við karhnenn. Og farðu frá
mér eða ég tek slönguna og sprauta á þig vatni!
Hún þrífur vatnsslönguna og sprautar á Áshjörn, en liann forðar sér
út.
Sumarið er brátt á enda, og hann hefur veitt því athygli, að sólin er
farin að setjast í vestri. Hann hefur sagt upp herberginu. Hann hefur
ekki lengur ást á þessum blettum eða þessuin litlu húsum hér í kring. Þau
eru orðin honum ókunn og fjarlæg. Meira að segja á þjóðveginum er
annarlegur blær. Jóna er orðin kaþólsk, og hann er sannfærður um, að
það sé rétt. Hann hefur líka frétt, að hún sjáist oft í kaþólsku kirkjunni
og sé staðráðin í því að ganga í klaustur. Enda hefur hún ekki sézt ineð
karlmönnum. Og nú stendur hann hér seinasta morguninn á kolli sínum
og horfir á gluggann hennar Jónu í kveðjuskyni og sér gluggatjöldin