Tímarit Máls og menningar - 01.11.1982, Blaðsíða 54
Tímarit Máls og menningar
Drengurinn dró kassa að glugganum og gægðist inn. Afinn sat við
orgelið. Hann var á náttfötunum. Lárus blés í hornið sem var
næstum því stærra en hann sjálfur. A miðju gólfi stóð Guðmundur
skósmiður með lokuð augun og söng. A borðinu stóðu þrjú staup og
brún flaska.
Skyndilega hætti afinn að spila, rauk á fætur, þusti að glugganum
og náði taki á öxl drengsins sem var að hraða sér ofanaf kassanum.
Drengurinn reyndi að rífa sig lausan en afinn var sterkur.
— Njósnari! hrópaði afinn og dró drenginn innum gluggann.
Hver sendi þig?
— Enginn, sagði drengurinn.
— Þú verður pyndaður til sagna! hrópaði afinn. Var það hennar
hátign Baðhetta?
— Þú ert á náttfötunum, sagði drengurinn.
— Hefurðu séð rassgatið á öpunum á Jövu? spurði afinn. Ekki það
nei! Þannig verður rassgatið á þér bráðum ef þú segir ekki sann-
leikann.
— Þú ert á inniskóm, sagði drengurinn þrjóskulega.
— Eg er í mínum eigin fötum, sagði afinn hátíðlega.
— Náttfötum, sagði drengurinn.
— Skyldi vera hægt að koma fyrir þig vitinu, sagði afinn og dró
upp þrjár krónur sem hann rétti drengnum.
— Og ekki orð, sagði afinn. Sestu.
Afinn leit á þá Lárus og Guðmund.
— Frá byrjun, sagði hann.
Drengurinn skimaði í kríngum sig í stofu Lárusar rakara þarsem
héngu margar myndir sem voru ekki af neinu hvernig sem drengur-
inn starði á þær. Húsgögnin voru líka dálítið undarleg, sóffinn var úr
leðri og minnti drenginn á sofandi vatnahest í Tarzanmynd. Fugla-
búrið var fullt af brúnum flöskum, en enginn fugl.
Lagið var á enda.'
— Afhverju eru flöskurnar inní fuglabúrinu? spurði drengurinn.
— Svo andinn sleppi ekki út, svaraði afinn.
— Hvaða andi? spurði drengurinn.
— Vínandinn, svaraði afinn. Þú veist ekki neitt í þinn haus.
— Ljóðið hans Guðmundar er perla, sagði Lárus rakari sem var
lágvaxinn, nauðasköllóttur og hafði fíngerðar hendur.
548