Tímarit Máls og menningar - 01.06.1984, Blaðsíða 4

Ádrepur
Skiptar skoðanir
Eins og lesendur muna var fyrsta hefti þessa árs helgað Sigurði Nordal. Fimm
fræðigreinar birtust þar um verk hans og frásögn konu sem var í vist hjá Olöfu
og Sigurði í Kaupmannahöfn. Eflaust eiga einhverjir eftir að bregðast við
greinum sem þar birtust hér í Tímaritinu, það er ekki ætlun mín nú. Astæðan til
þessa „eftirmála" Nordalsheftisins er einkum sú að viðbrögð við því voru meiri
en núverandi ritstjórar eiga að venjast. Fjöldamargir hringdu til okkar til að láta
álit sitt í Ijós á stökum greinum og heftinu í heild og mörg bréf bárust okkur
persónulega, bæði frá kunnugum og ókunnugum.
Umsagnir manna um efni heftisins voru mjög mismunandi. Einn bréfritari
segir: „Tímarit Máls og menningar hefur borist hingað og held ég að þetta sé í
heildina besta hefti þess sem ég hef séð . . .“ Annar segir: „Eg er búinn að lesa
gegnum Nordalsheftið, það er í því dálítið skrítinn tónn . . . Það er eins og allir
séu dálítið feimnir við að segja það beint út hvað kallinn var ómögulegur." Og
fleiri leggja orð í belg: „Tímaritið fékk ég fyrir rúmri viku og er búinn að lesa
mestallt. Almennt er þemað vel uppbyggt, greinarnar skarast ekki að marki og
Vésteinn og Gunnar eru mjög góðir . . .“ „Mér finnst ekki síst gaman að Arna
Sigurjónssyni . . . hann er svo skemmtilega lítið þvingaður af hvers konar
átorítetum, ekki laust við að maður yrði var við að flestir aðrir greinarhöfundar
kiknuðu ofurlítið í hnjánum gagnvart stórmenninu . . .“ „Páll Skúlason var
auðvitað langbestur . . .“ „Páll Skúlason finnst mér einatt verða stirður pedant í
skrifum. Greinin um Hel er aftur eins og hver önnur miðlungs skólaritgerð."
„Pál Skúlason er ég ekki búinn að lesa til skilnings, en Arni er efnilegur af því
hvað hann þekkir mikið samhengi kringum Nordal. Páll Valsson skrifar líka
vel.“
Þáttur Steinunnar Eyjólfsdóttur varð ekki síst hvati að skrifum: „Grein
Steinunnar er bráðgóð og hefði ekki öllum ritstjórum hugsast eða lukkast að
útvega hana.“ „Mér fannst margt mjög gott og mest spennandi grein Steinunn-
ar . . .“ „Hver er þessi Steinunn Eyjólfsdóttir? Mikið rosalega hlýtur það að
vera egósentrísk og óþolandi manneskja . . . Sjónarhorn og sögumaður í þessari
frásögn hennar væri verðugt verkefni fyrir gáfaðan og illa innrættan stúdent að
skrifa um.“ „Auðvitað var grein Steinunnar Eyjólfsdóttur það sem helst sætti
tíðindum í heftinu, það eina sem kom verulega á óvart, afar vel stíluð, betur en
hjá þorra rithöfunda sem manni finnst flestir á litlu gulu hænu stiginu."
234