Tímarit Máls og menningar - 01.11.1989, Blaðsíða 87

Jóhamar
Dettu niður dauður stimplað
harkalega hættur og snúinn niður í kassa ástlaus
elskaður rennandi blautur upp yfir indíánafjaðrir
þegar ég sleppi mér lausum hugsa kannski lifi ég
það af að synda yfir á hinn bakkann eftir allt saman
með tröllatrú á eigin óhamingju eins og komið hefur fram
áður eða er maður ekki frjáls ha ekki ósveigjanlegur
djöfull á eilífðarstanslausu flikk-flakki
inni í höfðinu á sér og þorir ekki út fyrir sitt
litla ómerkilega líf eftir hádegi innanstokksmunanna
réttur og sléttur spítukubbur og eina tá takk annars
læri og ekki öskra fyrr en á brúnni bölvaður iðjuleysingi
og foreldrasadisti
best að slá öllu upp í grín, nágrannarnir ekki vaknaðir
enda varla hádegi í þessu fiskabúri, fiskarnir í raflosti
ljósaperan ploppsaði ofan í til þeirra, blessaðir gúbbí-
fiskarnir sem elskuðu ekkert heitar en kjötbollur í bandi.
Þetta ofröksemdarfulla kvabb allt í kringum mig, vakinn
með vélarskrölti sem berst alla leið hingað inn
í innsta kjarna og ég hrekk kannski ekki beint upp
en opna munninn og gái til veðurs með tungunni og svo
er ég búinn að henda nýju kaffikönnunni í ruslafötuna
sem er gift röri gólftusku og fægiskóflu undir vaskinum
og ranka við mér í kynlífsruddasýningu ó í öðrum heimi
sem gæti verið sá sami og þessi þó ég sé vissulega ekki viss
um neitt lengur þannig lagað farinn á taugum og orðinn
já orðinn of seinn í vitsmunaglóruleysi samfélagsins
enda getur maður ekki sagt að maður sé ómissandi