Tímarit Máls og menningar - 01.03.1993, Qupperneq 119

Það er fljótsagt að þýðing Vilborgar á þessum
bálki D.H. Lawrence er hreint afbragð. Vilborg
nær vel því andrúmslofti dauða og skelfingar
sem er að finna í ffumtextanum, jafnframt er
þýðing hennar ótrúlega nálæg frumtextanum
hvað varðar orðaval, orðaröð og setningaskip-
an. Útkoman er áhrifankur og magnaður texti.
Ég get samt sem áður ekki annað en bent á eina
þýðingarvillu sem er annaðhvort til komin
vegna mislesturs eða (og það finnst mér lík-
legra) stafsetningarvillu í þeirri útgáfu af fmm-
textanum sem notuð er við þýðinguna. I þriðju
ljóðlínu annars hluta bálksins segir í fmmtexta:
„The grim frost is at hand, when the apples will
fall.“ í þýðingu Vilborgar segir hins vegar:
„Framundan er skógurinn ógnlegi, þegar eplin
hrynja.“ Greinilegt er að orðið „frost“ er (mis)-
lesið sem „forest“ og þýtt samkvæmt því. Nú
má segja að þýðingarlausn Vilborgar á þessari
ljóðlínu er ágæt út af fyrir sig og gæti gengið í
myndmáls-samhengi kvæðisins í heild. Hins
vegar er orðið „frost“ samofið því andrúmslofti
kulda og dauða sem ljóðið er spunnið úr og því
æskilegra að nota það.
Að endingu er vert að geta fyrsta ljóðs bókar-
innar, sem er ort í minningu Snorra Hjartarsonar
og nefnist „Veturinn“. Ljóð þetta er minning
um skáld sem ort hefur fegurri ljóð en flest
önnur íslensk ljóðskáld og hér tekst Vilborgu
vel upp. Ljóðmálið minnir á skáldskap Snorra
og vel valin orðin vísa til þekktra ljóða hans.
„Veturinn“ tilheyrir ekki neinum hluta bók-
arinnar, það stendur eitt og sér og kemur á eftir
tilvitnun í John Keats sem líta má á sem ein-
kunnarorð bókarinnar: „Were I dead, Sir, I
should like / a Book dedicated to me.“ Af þessu
má skilja að Vilborg tileinkar Snorra Hjartar-
syni ljóðabók sína og er minningu hans sómi að
þeim góða skáldskap sem hún hefur hér fram að
færa.
Soffía Auður Birgisdóttir
*
1
M,
MOLD ^
í SKUGGADAL
GYRÐlf? ELÍASSON
Með náttblindugleraugun
GyrðirElíasson. Mold í Skuggadal. Mál og menning
1992. 93 bls.
Heiti þessarar nýjustu ljóðabókar Gyrðis Elías-
sonar er heldur myrkt eins og liturinn á kápu
hennar en felur þó í sér leynda birtu. Mold
minnir á dauðann, við erum grafm í mold, hold
er mold o.s.frv. en um leið er hún gróðurmold,
og gróður og blóm eru birtulíf sem sprettur úr
dimmu jarðar, eða eins og segir í einu Ijóði
bókarinnar: „en ég ætla að gróðursetja / sóleyjar
í þessari mold / og lfka stóra túnfífla / sem lýsa
með skímu / morguns“ (Stefna). Skugga-
dalurinn í titlinum minnir dálítið á alþekktan
Davíðssálm um „dimman dal“ („the valley of
the shadow of death“ hljómar það á ensku hvort
sem það er réttari þýðing eða ekki), og einu ljóði
bókarinnar lýkur á orðunum: „ ... og svo komu
dimmir / dalir“ (Munað um kvöld). I Ljóði frá
Hólavöllum (þ.e. Hólavallakirkjugarði) er rætt
um „sálma, fomlega sálma / um dauðann og
TMM 1993:1
109