Skírnir - 01.01.1980, Blaðsíða 89

SKÍRNIR
HLÆÐU, MAGDALENA, HLÆBU
87
og spili og vínið glóði í kristalsglösunum og og-og svo,
lœgra, svo aftur þegar veislunni var lokið og gestirnir búnir
að kveðja og ég hjálpaði þér að hátta þig áður en þú gekkst til
sængur...
MAGDALENA: Ó ... þetta silki... finna aftur þetta silki...
silki sem gælir við hörundið eins og elskhugi... elskhugi úr
öðrum heimi.
INGIRÍÐUR hefur lokið við að búa hana i silkinœffötin góðu:
Hvaða kjól eigum við svo að velja?
MAGDALENA: Kjól? Við þurfum engan kjól.
INGIRÍÐUR: Þurfum engan?
MAGDALENA: Elskhugi úr öðrum heimi...
INGIRÍÐUR: Magdalena ... Hringt.
Hvað meinarðu, Magdalena?...
MAGDALENA: Það er hringt, Ingiríður. — Ég sagði það er
hringt, Ingiríður. — Það bíður kúnni frammi. — í búðinni.
INGIRÍÐUR: En Magdalena ...
MAGDALENA: Ætli okkur veiti af að selja eitthvað. Þú getur
nú varla ætlast til ég loki bara búðinni til að — þóknast þér.
Enda ertu ekki lengi að afgreiða kúnna. Reyndu nú í guð-
anna bænum, reyndu að selja svo ekki verði lokað fyrir raf-
magnið hjá okkur, og komdu svo aftur, og þá — þá skal ég
hlæja. Ingiríðuf gengur fram. Þögn, lœgra: Þá skal ég hlæja...
MAGDALENA gengur að kistunni og opnar hana, tinir siðan
upp úr henni dauðan kjölturakka, hamstur, gullfisk, kött og
hendir þessu öllu á gólfið, stendur síðan nokkra stund þögul
og horfir ofan i kistuna: Þá ert þú einn eftir, ástin mín...
Hvað þú hefur geymst vel í ilminum af sítrónuviðnum... það
er rétt eins og þú sofir... Já, sofir... sofir í sítrónuilmi —
þó þú hafir ekki viljað sofa í ilminum af mér — haha — já,
tónskáldið! sjóliðsforingi! doktor í heimspeki! Hvar eru úthöf-
in sem þú ætlaðir að sigla um? Tónaflóðið sem þú ætlaðir að
töfra fram? Úr úthafsöldum kannski? Heimspekin sem þú
ætlaðir að kafa í? Á botni hafsins ef til vill? Hehe, nú liggurðu
þarna, gæfur og gegn og vel geymdur á mjúkum svæfli, — og
bíður eftir mér — mjúkum svæfli, mjúkri dýnu hjónabandsins
— á kistubotni ástarinnar, er hann ekki dýpri botni hafsins?