Skírnir - 01.01.1980, Page 93
SKÍRNIR REVÍUR í REYKJAVIK 91
Brestir okkar eru slíkir, að þeir læknast ekki með nýjum lögum; þeir lækn-
ast yfir höfuð ekki með nokkurum sköpuðum hlut nema — háðinu. Þarfasti
maðurinn, ekki einu sinni fyrir þennan bæ og lians félagslíf, heldur fyrir allt
landið, allt þjóðlífið og allan bókmenntadauðann — það væri komedíuskáld,
sem gæti sýnt okkur vel og greinilega, hvernig við lítum út í spegli.6
Hugmyndir Sigurðar og Gests urðu ekki að veruleika. Báðir
ætluðu sér hlutverk leikskáldsins sem breyta skyldi samfélaginu,
skáldsins sem átti að sýna mönnum smábæjarlífið eins og það
var. Það urðu raunsæishöfundarnir sem tóku að sér þetta hlut-
verk. í þeirra hópi var líka að finna fyrsta revíuhöfundinn.
Fyrsta revían var leikin af skólapiltum á Langalofti Lærða
skólans í Reykjavík. Hún liét Brandmajórinn og var eftir Einar
Hjörleifsson. Tilefni leiksins voru átök sem orðið höfðu árinu
áður milli skólapilta og slökkviliðs bæjarbúa. Við æfingu
slökkviliðsins hjá læknum freistuðust liðsmenn til að sprauta á
skólapilta sem stóðu í hóp á skólatúninu. Fór svo að piltar gerðu
gagnárás yfir lækinn og börðu einstaka menn úr slökkviliðinu
og lögreglu. Atburðurinn var mikið ræddur í bæjarlífinu.
Hversu náið leikurinn hefur fylgt tilefninu er ekki vitað.
Hann er nú glataður nema tveir söngvar. Annar þeirra ber með
sér að í leiknum hafi verið einhver ádeilubrögð. Skotspónninn
er embættismannavaldið:
Embættisfólkið
allt hér á landi
rekum af höndum, ryðjum á braut.
Aflið og hreysti
eldfjör og hörku
enn hafa í kögglum alþýðumenn."
Undirtektir voru góðar. Höfundi var að vísu hótað málsókn
af einum þeirra sem beinlínis þótti sýndur í leiknum, en ekkert
varð úr hótuninni. Líklega hefur form leiksins ekki skorið sig
úr þeim fjölda söngleikja sem fluttir voru í Reykjavík á þessum
tíma. Þeir voru staðfærðir, frumsamdir eða þýddir, allir af toga
dönsku vaudevillunnar.
Sýningin á Brandmajórnum er sögulega séð einangrað fyrir-
bæri. Fimmtán ár líða þar til revía er í annað sinn sýnd í Reykja-
vík. Þá er á ferðinni höfundur sem skilur eðli formsins, Einar