Skírnir - 01.01.1980, Qupperneq 191

SKÍRNIR
RITDOMAR
189
sælt efni í ensku kvæðunum. Upphaf að kvæði séra Einars er þannig (Ein
Ny Wiisna Bok, 1612, bls. 105):
Emmanuel heiter hann,
Herran minn enn kiære,
Med Vijsna sóng eg Vpgguna þina hrære.
Notten var su agiæt ein,
j allre Verólldu Liosed skein,
þad er nu Heimsens þrautar mein
ad þeckia hann ei sem bære.
Med Vijsna spng eg V0gg(una þina hrære).
Oft eru viðlög ensku kvæðanna tvær línur sem ríma saman, og eru þær
sungnar í upphafi kvæðis og endurteknar í lok hvers erindis. Sami háttur er
hafður á i Maríuvísum, íslenik miðaldakvœði II, bls. 238—40, þó að því frá-
skildu að íslenska viðlagið er ekki skrifað í upphafi kvæðis (sbr. einnig
íslenzk miðaldakvceði II, bls. 71—72):
Einginn heyrdi ok einginn sa
einginn tungann greina ma
huersu at dyr er drottning sia
drottins moder Maria
Maria fru liknar bru
minnar salar minztu nu.
Síðustu tvö vísuorðin eru endurtekin í lok hvers erindis. Þau eru ekki
tengd vísuorðunum á undan með rími, en fjórða vísuorð erindis hefur rím
með fyrstu þremur vísuorðunum. Dæmi um þetta eru einnig í enskum við-
lagskvæðum. Þannig er viðlag og upphafserindi kvæðis nr. 70 hjá Greene
(James Ryman, um 1492) á þessa leið:
Now in this fest, this holy fest,
Nunc puer nobis natus est,
Nunc puer nobis natus est,
Et puer nobis datus est.
Thus it is seide in prophecye
(I take witnesse of Ysay):
‘A mayde shall [bere] a chielde, truly,
Whose name shall be called Messy.’
Now in this fest, [this holy fest.]
Þess eru enn dæmi i Vísnabókinni 1612 að fjögur vísuorð erindis rími
öll saman, en viðlagið sé ekki rímbundið; t. d. upphaf kvæðis á bls. 313
(inngangserindi sem viðlag er hluti af og fyrsta erindi kvæðis):