Skírnir - 01.01.1980, Blaðsíða 90
88
JOKULL JAKOBSSON
SKÍRNIR
Með kistulok ástarinnar yfir þér, er það lægra en lok heim-
spekinnar? Þögnin sem lætur þér í eyrum, er hún ekki á við
tónaflóð veraldar? — Ástin mín, — loksins, loksins göngum við
í eina sæng... hvort sem þér líkar betur eða verr... Ó, það
er rétt eins og þú sofir ... kannski eilítið fölari en þú varst,
en kannski silkinærfötin mín hafi eitthvað fölnað — að sama
skapi... en, yndið mitt... yndið mitt... / fullri einlœgni:
Ástin í brjósti mér er þó jafn fölskvalaus og áður... þú finnur
það sjálfur þegar ég kyssi þig... kyssi þig þessum kossi sem
ég hef þráð ... þessum kossi sem er endir alls... Stígur1 ofan
i kistuna og lokar á eftir sér. Þögn.
INGIRÍÐUR kemur inn: Magdalena! Magdalena! Hvað fólki
getur dottið í hug. Hann hafði þá tekið feil! Hélt við versluð-
um með frímerki og minjagripi! Vildi fá þjóðhátíðarseríuna.
Þetta er tau- og tölubúð sagði ég! Hann rak bara upp trölls-
legan hlátur, rétt eins og hann hefði aldrei heyrt annað eins!
Tau- og tölubúð! sagði hann! Eru þær til nú á dögum? Og í
þessu húsi — Magdalena! Magdalena! Hvar ertu Magdalena?
Þú sem ætlaðir að hlæja fyrir mig og fylla húsið af lífi. Ég er
komin.
INGIRÍÐUR finnur dýrin hvert af öðru, setur þau frá sér, nefn-
ir nöfn þeirra, verðuf hamslaus, rýkur og leitar að Magdalenu,
lemur i veggi, kallar nafn hennar, opnar dyr, rýkur á kistuna,
reynir að opna hana en hún er harðlœst, lemur á kistulokið,
gefst upp, verður allt að þvi magnþrota, dÝattast að stólnum
sinum.
INGIRÍÐUR: Magdalena ... Þú sem ætlaðir að hlæja fyrir mig.
... Löng þögn, þá sest Ingiriður en sprettur jafnskjótt á fcetur
aftur, tekur lævirkjann upp af sessunni, heldur á honum
stutta stund, breiðir úr vængjum hans og hnígur siðan með
hann i höndunum niður i stólinn, yfirbuguð, beygð og brotin.
Þá loks hlær Magdalena, fyrst úr kistunni, siðan úr öllum
hornum herbergisins, dillandi fjörugum hlátri, þrungnum
lífsgleði og léttleika. Ingiriður situr í sömu stellingum án þess
sjáist á henni nokkur sviþbrigði með fuglinn i höndunum
meðan hláturinn hljómar loks um allan salinn og leiknum er
lokið.