Skagfirðingabók - 01.01.1992, Page 52
VIÐ HLJÓMA STAFNSRÉTTAR
eftir MAGNÚS H. GÍSLASON frd Frostastöðum
Morgunn síðla í september 1929. Eg vaknaði klukkan sex, og
var það óvenju snemmt á mína vísu. En jafnan ber til hverrar
sögu nokkuð, eins og bráðlega verður frá sagt. Enn var svarta-
myrkur. Regnið buldi á þakinu. Það olli mér nokkrum von-
brigðum. En ekki skyldi þó láta veðrið á sig fá. Það gat breytzt
til batnaðar með birtunni eða þá um hádegið, sem raunar var
enn líklegra. Sjálfsagt var að vera bjartsýnn. Og eg fann, að
fögnuður minn yfir væntanlegu ferðalagi var meiri en svo, að
veðurlagið fengi þar nokkru um breytt.
En hvaða ferðalag var þetta þá, sem fyrir lá hjá mér þennan
regnvota septembermorgun? Jú, það var réttarferð og hún ekk-
ert smá í sniðum. Eg var ekki nema ellefu ára, en þó fannst mér
eg ekki vera neinn viðvaningur í slíkum ferðalögum. Tvö
undanfarin haust hafði eg fengið að fara með Magnúsi afa mín-
um á Frostastöðum í Silfrastaðarétt, sem er, eins og kunnugir
vita, skilarétt fyrir meginhluta Akrahrepps. Það voru dýrðlegir
dagar og ýmis atvik frá þeim hafa mér ekki úr minni liðið síðan.
En hér var annað og meira í gerð. I dag skyldi farið í Mæli-
fellsrétt, á morgun í Stafnsrétt, og á þriðja degi skyldi farið
heim. Auðvitað var eftirvænting mín einkum bundin við
Stafnsrétt. Það var nú ekki aðeins að hún væri í annarri sýslu, en
það eitt, að koma í annað hérað, var ekki svo lítill viðburður.
Það var fyrir ellefu ára snáða þá ekkert minna ævintýri en ferð
til annars lands nú á dögum. Stafnsrétt var auk þess á þeim árum
sögð ein af þremur fjárflestu réttum landsins, og var þó sumt af
50