Skagfirðingabók - 01.01.1992, Side 61

VIÐ HLJÓMA STAFNSRÉTTAR
Gísli þá til skiptis. Kórarnir munu, ef eg man rétt, hafa farið í
sameiginlega söngför um Húnavatnssýslur um vorið og því æft
sameiginlega allmörg lög. Eg held, að fjárdrátturinn hafi alveg
stöðvazt meðan þessu fór fram. Ekki hafði mig órað fyrir því,
að í Stafnsrétt færi fram þvílíkt tónleikahald.
Þessi dásamlegi dagur leið nú að kvöldi, og brátt var haldið
heimleiðis. Þegar fé er rekið úr Stafnsrétt til Skagafjarðar, er
um tvær leiðir að velja. Onnur er austur um Kiðaskarð, en hin
út Svartárdal, upp hjá Hvammi, síðan norður fjallið og niður í
Valadal. Sjálfgefið er fyrir Lýtinga að velja Kiðaskarðið. Beinna
liggur hins vegar við fyrir Seylhreppinga og okkur frá Eyhildar-
holti að reka norður fjall. Það gerðum við líka. Allmargt fé var
enn ódregið í réttinni, er við fórum, en nokkrir menn urðu eftir
til að hirða það. Féð var heimfúst og rakst vel út Svartárdalinn,
enda rekstrarmennirnir margir. Sveigt var út af veginum hjá
Hvammi, og féð rekið þar upp á fjallið, sem kallað er, en er
raunar fremur heiði en fjall. Er það mun auðveldari leið en upp
Stafnsbrekkurnar, sem eru bæði hærri og miklu brattari.
Myrkur var nú skollið á, og við bættist ærin ófærð, því tölu-
vert hafði snjóað á fjallinu. Hægviðri var, og með nóttinni gerði
allskarpt frost. Það gerði mér ekkert, því föt mín voru nú þurr
orðin, og auk þess gat eg gengið mér til hita, fyndist mér þess
þörf. Gerðist féð nú latrækt í ófærðinni, enda þreytt orðið eftir
langar göngur og réttarrag. Máttu menn hafa sig alla við, til að
gæta þess að ekkert týndist úr hjörðinni, og kom sér því vel, að
rekstrarmennirnir voru margir. Ein og ein kind gafst jafnvel
upp, og var þá tekin á hnakknefið. Man eg, að pabbi reiddi
veturgamla gimbur, sem hann átti, akfeita og níðþunga. Hét
hún Heillin og átti eftir að verða afbragðs ær. En Þyrill gamli
kafaði ófærðina með tvöfalda byrði á bakinu, bruddi beizlis-
mélin og þótti ferðin sækjast seint.
Ut í Valadal var komið síðla nætur. Lengra var ekki farið með
féð að sinni, en það rekið í girðingu og skyldi svo dregið í sund-
ur að morgni. Var það áreiðanlega hvíldinni fegið.
59