Skagfirðingabók - 01.01.1992, Side 190

SKAGFIRÐINGABÓK
vangann. Þetta kölluðum við stromphúfu. Jóni var boðið í
bæinn, og tóku þeir faðir minn tal saman. Fátt man ég úr við-
ræðum þeirra, nema að Jón sagði föður mínum frá viðskiptum
við einn sveitunga sinn, taldi hann hafa beitt refjum og lítil von
um leiðréttingu. Eitthvað ræddu þeir þetta fram og aftur þang-
að til Jón segir: „Ja, það er nefnilega ekki allt helvíti eins.“
Nefnilega var orðtak hans. Þetta kom mér nokkuð á óvart. Ég
hafði gert mér þá hugmynd um Víti, að þar loguðu eldar ár og
síð og alla tíð, þar sem fordæmdar sálir liðu hinar verstu píslir.
En eftir kenningu Jóns var þarna um frávik að ræða. Þótti mér
sú kenning góð, enda sannfærður um, að Jón, lífsreyndur
maður, bæri þar betur skyn á en ég.
Seinna átti ég eftir að kynnast Jóni betur. Hann flutti frá
Lundi 1915 í Þrasastaði og átti þar heima í nokkur ár, bæði sem
bóndi á litlum hluta jarðarinnar og húsmaður. Þegar móðir mín
réðist í að byggja baðstofu í Lundi, hlóð Jón veggina og gerði
það vel. Hann var bæði verkhagur og vandvirkur. Einnig risti
hann heytorf fyrir móður mína eitt eða tvö vor eftir að pabbi
dó. Hann hafði torfurnar fremur efnislitlar, mjóar og liprar,
vissi sem var, að það voru engin hraustmenni, sem þurftu að
handfjalla þær. Ekki líkaðijóni, ef hann sáfjöður átorfu, þegar
hann velti henni úr flaginu, ásakaði sig þá fyrir klaufaskapinn.
Eg man að hann spurði okkur Njál bróður, hvern við fengjum
nú til að hjálpa okkur við að flytja úr flagi. Sögðum við honum
það. Ekki var hann alls kostar ánægður með aðstoðarmanninn
og sagði: „Það er verst að hann er svoddan klaufi, hann kannski
rífur það.“
Það var að hausti til um eða eftir heyskaparlok, að Jón kom í
Lund og spurði móður mína, hvort hún gæti ekki lánað sér
smáblett til að slá, sig vantaði nefnilega einn hest oní tippið sitt,
en svo kallaði hann smáfúlgu, sem hann átti við aðalheyið.
Fúlgan fór ekki nógu vel með sig og ólíkt Jóni að ganga ekki vel
og snyrtilega frá heyjum sínum. Mamma vísaði honum niður í
Pollalág, þar voru óslegnir finnungsbollar. Þarna sló Jón einn
188