Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1966, Qupperneq 8

6
MÚLAÞING
Eftir að þjóðin fékk fjárforræði 1875 var vissulega í mörg horn
að líta um fj árveitingar, en eitt af fyrstu verkefnunum hlaut að
vera að sigrast á stórfljótunum — verstu farartálmunum. En það
taldi Þorsteinn skáld Erlingsson vera „eitthvert besta framfarateikn,
að þjóðin væri nú komin upp á lagið með að kveða niður nokkra
af þessum helstu meinvættum sínum.“ •— Þetta var árið 1896 og
Þorsteinn var þá nýlega orðinn ritstjóri blaðsins Bjarka á Seyðis-
firði. Þá voru þegar brúuð stórfljót í öðrum landsfjórðungum og
þóttust Austíirðingar verða nokkuð afskiptir, — eins og reyndar
oft hefur viljað brenna við síöar. Þorsteinn Erlingsson hvatti mjög
til brúargerðar á Lagarfljót; taldi alla mundu fagna þeirri vegabót,
ekki síst hestarnir sem þar hefðu vaðið krapann skjálfandi ár eftir ár.
Hans var þó ekki fyrsta röddin sem heimtaði brú á Fljótið. Þegar
upp úr 1890 kom fram ákveðin sókn Austfirðinga í þessa átt. Á
síðasta tug aldarinnar voru þingmenn þeirra líka flestir búendur
á Fljótsdalshéraði: Þorvarður læknir Kjerulf á Ormarsstöðum,
Guttormur Vigfússon bóndi í Geitagerði, séra Einar Jónsson á
Kirkjubæ, Jón Jónsson í Bakkagerði. Ollum þessum mönnum mátti
það nærri standa að berjast fyrir þessari vegarbót. 1895 fór þó
fyrst að koma sjáanlegur skriður á málið. Síðla sumars það ár
kom Sigurður Thóroddsen landsverkfræðingur austur og tók að
rannsaka brúarstæði á Fljótinu. Varð Einbleypingur þá fljótlega
fyrir vali hans, enda þótt brúarstæði fyndust betr.i utar með Fljót-
inu þar sem það var mjórra. En Siguröur taldi að hér væri brúin
best sett, í þjóðleið og miðju héraði. Gerði hann síðan uppdrátt að
brúnni og lauslega kostnaðaráætlun; taldi að smíða mætti brúna
íyrir 55 'þúsund krónur. Gerði hann þá ráð fyrir trébrú sem byggð
væri á staurum. Sá var ljóður á ráði landsverkfræðings að honum
vannst ekki tími til að kanna botninn í Fljótinu til hlítar, en taldi
þó að það mætti alltaf gera síöar án þess að sú rannsókn raskaöi
áætlun hans nokkru sem næmi.
Austfirðingum og Héraðsbúum þótti nú langt komið málinu er
brúin var komin á pappír. Voru flestallir samdóma verkfræöingn-
um um brúarstæðið og hugöust nú vel eftir fylgja málinu á Alþing.i
því er halda átti sumarið 1897. Almennur þingmálafundur sem hald-
inn var á Egilsstööum það sumar snemma skoraði á alþingi að