Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1966, Qupperneq 57

MÚLAÞING
55
þau komu í Krossavík, tóku þau stúlku til fósturs, Guðfinnu Þor-
steinsdóttur, er síðan var kunn undir skáldheitinu Erla. Frá Asi
hafði og fylgt þeim roskin kona, sem Ingibjörg hét Jónsdóttir. Fað-
ir hennar var afabróðir Margrétar, og nú tók hún tryggð við heim-
ili og börn og dvaldi í Krossavík til síðustu stundar. Var hún bú-
sýslukona mikil og gekk í umsýslu heimilisins innanbæjar, og
létti það mjög störfum af Margréti, sem fékk þá betri tíma til að
sinna sínum hugðarmálum. Náði sú umsýsla líka til barnanna, og
hafa þau öll látið heita hennar nafni, sem segir sína sögu, og
Guðfinna hefur minnzt hennar fagurlega í þáttasafni sínu. Þessi
ungmennahópur var nú kominn til þroska upp úr aldamótunum.
Sigmar varð þegar afburðamaður að gervileika, snjall í fram-
göngu og háttum, svo að mikilli velþóknun olli í sveitinni, og hafði
frá öndverðu þá lífsstefnu að gerast bóndi í Krossavík. Björn varð
íöskur maður, kappsfullur og duglegur. Voru þeir Sigmar og hann
frekar nefndir bræður en fóstbræður. Héldu þeir vel saman í lund
og störfum og báru merkið hátt fyrir Krossavík. Guðrún reyndist
hin mesta gáfustúlka, nam hún á kvennaskóla og vakti hvarvetna
athygli fyrir gáfur og persónuleika. Hún kenndi við farskóla i
sveitinni tvo vetur, og naut ég þess um tíma báða veturna. Hún var
afburðakennari og minnist ég þess ætíð, að hún kenndi mér að
læra, en því hef ég haldið áfram fram á þennan dag. Hún var þá
þegar fróð kona og hafði afburðaminni. En hún lézt 39 ára gömul,
þú húsfreyja í Syðrivík, og var það héraðsbrestur. Hún hefði starf-
að að alþýðlegum fræðum, hefði henni enzt aldur til og kunnað
frá mörgu að segja. Hef ég oft hugsað með eftirsjá, að ég hefði
átt hauk í horni, þar sem Guðrún var, í því sem ég hef reynt að
gera, hefði hún rnátt lifa. Þær systurnar, Jóhanna og Ásrún, gerð-
ust kvenna fríðastar og höfðu gervileika eftir því, en Guðfinna
gerðist snemma skáldmælt og skemmtin.
Þannig var hin nýja Krossavík, Krossavík hinnar nýju aldar,
aldar fyrirheitsins eftir vakningar hinni fyrri. Krossavík var enn
sem fyrr jörð fyrirheitanna.
Árið 1906 gerðist Jörgen oddviti sveitarinnar, og um líkt leyti
varð hann sýslunefndarmaður hreppsins. Á því ári var landssím-
inn lagður frá Seyðisfirði til Reykjavíkur. Var langræði mikið