Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1966, Side 131

EIRÍKUR SIGURÐSSON:
Leyndarmál hjartans
Smásaga.
Mildur himinbláminn boðaði hlýju í lofti og yl á frosna jörð.
Ljósgrá ský yfir norðurfjöllum voru fyrstu boðberarnir.
Þetta skynjaði Laufey í Hlíð, er hún leit út um eldhúsgluggann
þennan vetrarmorgun. Enda var nú komið fram á útmánuði.
Helgi var við gegningar úti í fjárhúsum, og drengirnir höfðu
farið til hans. Hún var því ein heima.
Það var hljóður fögnuður í sál hennar þennan vetrarmorgun,
einhver .innri gleði, sem var í ætt við vorbláma himinsins. Með
vorinu kom ekki aðeins hlýja og ylur hið ytra, þá mundi einnig
bætast maður í heimilið, sem flytti með sér glaðværð og hlýju. En
biskups voru henni gerðir tveir kostir, annaðhvort að fá legreitinn
vígðan eða líkið mætti flytja í vígðan legreit án kirkjulegrar við-
hafnar.
Þessum kostum háðum hafnaöi Arnbjörg, en lét hlaða upp leið.ið
og girða legreitinn.
Haustið 1902 var hafið mál réttvísinnar gegn Arnbjörgu. Dóm-
ur féll í apríl 1903. Dómarinn, Jóhannes Jóhannesson, sýknaði hana
af kæru og kröfum ákærandans. Hún hafði í rauninni unnið sigur
• málinu, áður en það var tekið til dóms, þar sem konungsleyfi var
fengið til að flytja lík Sigurðar í vígðan legreit án kirkjulegrar
viðhafnar.
Stuttu eftir þessi málalok flutti Arnbjörg til Kanada með börn
þeirra Sigurðar, Sigríði og Stefán.