Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1981, Qupperneq 52

50
MÚLAÞING
Þórdalsheiði í miklum snjó gátu orðið býsna erfiðar bæði fyrir menn og
hesta, þó að yfir tæki þegar menn hrepptu stórhríð, því þar er oft fljótt
að skipta um veður. Menn voru reyndar ótrúlega veðurglöggir og
fylgdust vel með loftvoginni áður en útvarpið kom, en þó kom oft fyrir
að menn lögðu til heiðarinnar og urðu að snúa við vegna ófærðar.
Venjulega var vetrarferðum hagað þannig að menn frá tveimur eða
ífeiri bæjum fóru saman. Gekk þá einn á undan og teymdi hest. Var til
þess valinn hestur sem var góður í snjó, eins og það var kallað, síðan
runnu hinir hestarnir í sporaslóð á eftir. Það var erfitt fyrir fyrsta
hestinn að kafa á undan og því við og við skipt um forystuhest. Hægt
miðaði og reyndi bæði á þol og þrek manns og hests.
Veturinn 1936 var mjög snjóþungur á Fljótsdalshéraði og mikill snjór
á Þórdalsheiði. Eftir áramót var farið héðan úr Skriðdal einu sinni í
viku, ef fært var, til Reyðarfjarðar að sækja fóðurkorn, sem var aðallega
síldarmjöl.
Eg ætla að segja frá einni ferð af mörgum sem eg fór þennan vetur,
seint á einmánuði. Við feðgar á Borg fréttum síðla kvölds að Fljótsdæl-
ingar væru komnir austur í Skriðdal og ætluðu að gista þar. Myndu
leggja til Þórdalsheiðar snemma að morgni; slóð var góð yfir heiðina.
Faðir minn hafði orð á því um kvöldið að rétt væri að nota slóðina.
Morguninn eftir var hann snemma á fótum, leit á loftvogina að venju og
sá að hún hafði fallið mikið um nóttina. Einar Jónsson í Geitdal gisti hjá
okkur þessa umræddu nótt, var í ásetningsferð. Við feðgar ræddum við
hann um veðurútlitið. Eg man að Einar sagði: „Eg gæti trúað að það
slyppi til að fara í dag.“ Þetta svar Einars hefur vafalaust orðið til þess
að bætt var á stallinn hjá hestunum, meðan látið var hey í poka til
ferðarinnar. Síðan lögð klyfberareiðfæri á sex hesta og hnakkur á þann
sjöunda. Sporaslóð var úr hlaðinu á Borg og alla leið til Reyðarfjarðar,
og var nú hestunum vísað á slóðina. Eg mun hafa lagt seinna á stað en
Fljótsdælingarnir og var því einn, en gekk ferðin vel alla leið, man ekki
hvað eg var lengi á leiðinni. Aðstaða fyrir lestamenn var góð á
Reyðarfirði. Hestana var hægt að láta inn í sláturhúsið með reiðfærum
og gerði eg það og gaf þeim hey og vatn. Kornið fékk eg afgreitt. Það var
síldarmjöl í 100 kg sekkjum, og fékk eg sex alls. Eg þurfti að skipta
hverjum sekk í tvær klyfjar og binda. Gekk það furðu fljótt. Eg var
ákveðinn í að leggja til heiðarinnar aftur um kvöldið. Eg hafði tal af
Fljótsdælingum, sem voru að huga að hestum sínum þarna í sláturhús-
inu. Þeir sögðust ekki ætla yfir heiðina um nóttina. Þegar eg var langt
kominn að binda, kemur Brynjólfur Þorvarðarson skrifstofustjóri hjá