Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1996, Síða 151

Gengið yfir fjöllin 1940
ræða, höfðu setið yfir námi allan veturinn
og voru því ekki vel undir það búnir að leg-
gja í þolraun af þessu tagi.
Ekki man ég, hvernig klæðaburður
manna var í þessari ferð. Ég minnist þess
ekki að hafa átt nein sérstök ferðaföt. Mér
er nær að halda, að ég hafi verið í jakkaföt-
um. Spurning, hvort ég hef verið í prjóna-
vesti, með derhúfu á höfði. Sennilega með
lágskó á fótum. Ég var búinn að eignast
skóhlífar á þessum tíma, en man ekki, hvort
þær voru þarna með í för.
Ég fór alls þrjár ferðir með þessum
hætti frá Akureyri til Austurlands á
menntaskólaárunum. Mig minnir, að hinar
ferðirnar hafi verið 1941 og 1943 þ.e. upp
úr öðrum og fjórða bekk. Þær voru allar
með svipuðum hætti, þó mun göngulagið
hafa verið einna mest 1940.
Síðasta vorið gengu mislingar á Akur-
eyri, en við ferðafélagarnir höfðum ekki
fengið mislinga og gátum því verið hættu-
legir umhverfinu, borið veikina með okkur.
Við fórum að vanda gangandi milli Gríms-
staða og Möðrudals. Veður var fremur kalt,
hafði snjóað um nóttina og gekk á með
vægum éljum, en ekki vindur að ráði. Við
höfðum nesti með okkur og fórum heim að
Víðidal og hugðumst fá þar húsaskjól,
meðan við borðuðum. Við hittum bóndann
úti við. Hann færðist undan að heilsa okk-
ur með handabandi og innti okkur eftir,
hvort við hefðum fengið mislinga. Þegar
svo reyndist ekki vera, sagðist hann ekki
geta boðið okkur í bæinn, en vísaði okkur í
fjárhús þar á túninu, þar sem við mættum
borða nestið. Hann fór síðan inn í bæ og
sótti kaffi og meðlæti, setti það í garðann
og sagði okkur að gera svo vel. Að svo
búnu fór hann upp á þak og talaði við okk-
ur gegn um þakglugga á meðan við snædd-
um. Að lokinni máltíð sendum við honum
þakklæti gegnum gluggann og héldum
áfram ferðinni.
Þegar við komum í Möðrudal, kom í
ljós, að Jón bóndi hafði ekki fengið mis-
linga, en hann var þá kominn á efri ár. Það
gat því verið hættulegt fyrir hann að hitta
okkur, og voru því gerðar ráðstafanir til að
hann kæmist ekki í hópinn. Fengum við
ríkulegar veitingar að vanda. Var okkur
vísað til stofu, en Jón var hafður í öðru
húsi. Gekk nú allt eftir áætlun fram eftir
kvöldi, en skömmu eftir kvöldmat birtist
Jón skyndilega öllum að óvörum. Rauk
hann beint í orgelið og upphóf hljóðfæra-
slátt og söng, og héldu honum eftir það
engin bönd. Var svo spilað og sungið fram
á nótt. Sem betur fór, reyndist enginn okk-
ar með mislinga, svo Jón slapp. Þetta atvik
sýnir áþreifanlega, hvað Jón í Möðrudal
hafði mikla unun af að taka á móti gestum.
149