Þjóðmál - 01.09.2014, Blaðsíða 17

16 Þjóðmál haust 2014
Síðan leið nær árslokum 2011 þannig
að kjósa þurfti forseta og varaforseta til
fimm ára . Þá sendi ég hinn 3 . nóvember
2011 tölvupóst til allra hinna dómaranna
svohljóðandi:
Ágætu samdómarar .
Nú líður að því að kjósa þurfi forseta
Hæstaréttar til næstu fimm ára 2012 til
2016 . Mér finnst nauðsynlegt að dómarar
skiptist á skoðunum um málið, áður en
til kosningar kemur . Telja menn til dæmis
breytinga þörf á stjórnsýslu hér innanhúss
og meðferð annarra mála sem undir
forseta heyra frá því sem tíðkast hefur
undanfarin ár og jafnvel áratugi? Hverjar
væru þá hugmyndir manna um það? Eða
er kannski best að breyta sem minnstu?
Þá þarf einnig að huga að því hverjir í
dómarahópnum séu fúsir til að gefa kost
á sér til embættis forseta . Sækjast kannski
einhverjir eftir þessu? Kannski væri réttast
að haldinn yrði óformlegur fundur þar
sem hægt væri að ræða þetta þannig að
allir taki þátt .
Hvað segið þið um þetta?
Ég fékk svar frá einum dómara, Ólafi Berki
Þorvaldssyni, en ekkert frá neinum hinna .
Ég sendi því ítrekun með sama texta 15 .
nóvember . Það breytti engu . Enginn þeirra
virti mig svars . Hvílíkir samstarfsmenn!
Þegar mætt var til fundarins, sem átti að
taka ákvörðun um þetta, hafði hún þegar
verið tekin . Ljóst var að lokið var samráði
og niðurstaða lá fyrir . Þar höfðu aðeins
útvaldir dómarar tekið þátt .
Mér hafði svo sem dottið í hug að Mark ús
Sigurbjörnsson myndi sækjast eftir forseta-
embættinu, einkum vegna þess að hann
hefur sótt í völd og áhrif, ekki einungis í
Hæstarétti heldur í dómskerfinu almennt,
eins og ég gat um fyrr . Ég mundi hins vegar
eftir samtali við hann frá tímanum áður
en ég varð sjálfur dómari og við vorum í
ágætu talsambandi . Þá hafði hann sagt mér
að þessi stjórnunarstörf í réttinum væru
hvimleið og íþyngjandi . Kvaðst hann vilja
vera sem mest laus við þau . Þetta hafði núna
greinilega breyst, því hann lét hina kjósa
sig til forsætis og Viðar Má Matthíasson
varaforseta til fimm ára . Hinir dómararnir
gerðu auðvitað það sem þeim var sagt . Mig
minnir að við Ólafur Börkur sætum hjá .
Úr 18 . kafla
Í lokin
Til hvers er ég að skrifa þessa bók? Svarið við þessari spurningu liggur í fyrsta lagi
í því að mér finnst ævi mín frásagnarverð .
Ég held jafnvel og vona að eitthvað megi
af henni læra . Ég varð reyndar svolítið
undrandi, þegar ég fór að grufla í gömlum
skjölum og úrklippum úr blöðum og öðru
efni sem ég hef haldið til haga um ævi mína .
Margt hefur á dagana drifið, jafnvel mun
meira en ég hafði í huga þegar ég byrjaði
skrifin vorið 2013 .
Einnig hefur síðasti kaflinn í lífshlaupinu
orðið mér innblástur til að skrifa . Þar á
É g fékk svar frá einum dómara, Ólafi Berki Þorvalds syni, en
ekkert frá neinum hinna . . . Enginn
þeirra virti mig svars . Hvílíkir sam-
starfsmenn! Þegar mætt var til
fundarins, sem átti að taka ákvörðun
um þetta, hafði hún þegar verið
tekin . Ljóst var að lokið var samráði
og niðurstaða lá fyrir . Þar höfðu
aðeins útvaldir dómarar tekið þátt .