Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2012, Síða 184

krossins sé tvíbent og þótt hún hafi mestmegnis verið notuð gegn konum
má, að hennar mati, einnig nota hana sem frelsunarboðskap. Meginatriði
sé að fórnarhugmyndir verði endurskoðaðar og einungis sú fórn sem sé
framkvæmd af fúsum og frjálsum vilja, á sama hátt og fórn Jesú var, geti
orðið konum fyrirmynd og frelsun.
Bók Arnfríðar Guðmundsdóttir er nýjung í íslensku guðfræðisamhengi
og mikilvægt framlag inn í trúfræðilega umræðu hér á landi. Þekking hennar
á viðfangsefninu er ótvíræð. Hún beinir sjónum að þekktum femínískum
guðfræðingum sem fjallað hafa um guðfræði krossins og kemur gagnrýni
þeirra vel á framfæri. Víða hefði þó mátt fara betur ofan í saumana á efninu
og takast meira á við sjónarmið sem bókarhöfundi eru síður að skapi. Þetta
á t.d. við um Daphne Hampson og Carter Heyward. Báðar hafa ákaflega
mikilvæg sjónarmið fram að færa sem áhugavert hefði verið að taka enn
alvarlegar og ræða til hlítar. Hér hefur þó trúlega verið valin sú leið að líta
á bókina sem inngangsrit og halda henni í hagnýtri lengd enda eru kaflarnir
aðeins fjórir og lesefnið samtals á bilinu 115 - 120 bls.
Bókin hefúr mikið gildi í guðfræðikennslu hér á landi og gefur nemendum
góða yfirgripsmikla innsýn í mikilvæga orðræðu trúfræðinnar um þetta
sérstaka efni. Femínísk trúfræði hefur slitið barnsskónum fyrir nokkru og
það telst varla sérlega ögrandi lengur að kenna og kynna slíka guðfræði í
hinni miklu flóru guðfræðifjölbreytileikans. Nú um stundir má halda því
fram að það sé nauðsynleg söguleg þekking að þekkja til guðfræðinga eins
og Rosemary Radford Ruether, Daphne Hampson og Mary Daly sem og
allra hinna fjölmörgu sem vitnað er til í þessari bók. Allar hafa þá átt sinn
þátt í að skapa guðfræði tuttugustu aldarinnar og þar með lagt grunninn að
hræringum í samtíma guðfræði. Ofan á þann grunn er full ástæða að halda
áfram að byggja í trúfræðikennslu framtíðarinnar hér á landi.
182