Orð og tunga - 01.06.1990, Qupperneq 1

/"sinum fingrum i hans eyru snart og hans tungu. Mark. 7,33
túngan hér á landi stórlcga breyzt frá sinni fomu snilli,
ijólfur byskup. PVídSkýr., 138. • Gott orð hittir góðan stað,
j, / frjálsu og upplitsdjörfi
idi það líkjast litvana
ía. GJ., 153.
í Snæfríðar; aðc
nn maður hvað
XXVI, 198.
>tafir. Þau hafa
eru augu, og tvö cyru, en túngan eii
á góðu neinu / sem tungur finnast f
kingin kemur eins og samofin þeim.
S nú uppi hugur og tunga um alla
' eg ei tungu haft á þeim / scm hálfj
ærskum orðum skyldu fylgja hævel
.ekki cr því að nciti
pistT móti bland;
jköO. *Þú dnáKing al
fns og tölur/w-^—r.ér
ru til alls
fm ad tala. (1841).
orð, svo forviða
vill einstaka trjinaðai
lát Guðbrands byskups Pík
einna mest síðan dc
rungna, / ég heyrði þig af fc
hefótr'fast og óhagganlegt gil
Sð túngan meiðir, er torvelt
in orð getur ekki
• Þar á alþíngi v
:u tönn fyrir túng
hvað meira en dai
ÓskAðalDag., 11
-J., 340. - *Valla cr
að jafnaði orð móðurmálsins þannig
sem mcð orðum eru vegnir. Þjvu. 7,4
iruna. TrElffBfSÍISy, 92. • Margt er gjört fyrir góð orð. GJ., 22:
’ont. I, 8. *hugur og tunga hialpe til, / herranz pijnu eg minnast vil. HPPass. I,
r siðir. GJ., 172. • Túnga hins vitra gjörir lærdóminn kæran. GJ., 340. • Það var mikið orl
last í kristinna manna tölu. EyGuðmLm., 90. • Teigdu eckj tungu mina leingra Enn hon tekur. JRúgm. 1, 331. • Dýrt er drottins orðið.
\pg hafði heyrt, að tungan væri löng í öllum skáldum. JLárÆv., 18. • Þad er Túngunne tamast, sem Hiartanu cr kiærast. GÓlThes., ~í<y
Orðabók Háskólans