Skírnir - 01.09.2007, Blaðsíða 37

En fló megi fleir kost ir fylgja hin um forna al fling is sta› a› ekki
sé ástæ›a til a› setja flessi vand kvæ›i fyr ir sig. Vitn ar hann til
Tómas ar a› hinn and legi kraft ur inn sem fylgi fiing völl um hljóti a›
hrinda öll um slík um óhæg ind um. Og flá spyr Jón:
En í hverju á flessi hinn and legi kraft ur a› l‡sa sér? Í flví a› ímynda sér
a› ma› ur lifi á 11tu, 12tu e›a 13du öld, e›a í hinu, a› vita a› ma› ur lif ir
á inni 19du; a› gjöra rá› fyr ir a› allt væri einsog fla› var flá, e›a taka fla›
eins og fla› er nú […]. Ég er viss um, a› hvereinn skyn sam ur ma› ur ját -
ar, a› hinn and legi kraft ur l‡si sér einmitt í flví, a› leita öfl ug lega sann -
leik ans eins og hann er, og sí› an fram kvæma hann, en fleg ar um al fling er
a› ræ›a, flá ver› ur leit an sann leik ans og hinn and legi kraft ur mest í flví
fal inn, a› sjá lands ins hag og velja hina beztu a› fer› til a› bæta hann, slíka
a› fer› sem á vi› sta› og tíma, og sí› an halda fram flví sem hent ug ast
flykir me› al efli og stö› ug um áhuga (bls. 53).
Hann tel ur a› eng inn lands manna sé e›a geti ver i› svo kunn ug ur
land inu a› hann geti lagt á flau rá› sem bygg› séu á svo öfl ug um
ástæ› um a› bæ›i stjórn ar rá› in og kon ung ur ver›i a› fall ast á flau
— og fla› flótt hann stæ›i á sama bletti, í sömu spor um, í sama
bún ingi eins og Njáll e›a fior geir Ljós vetn inga go›i e›a Ein ar
fiveræ ing ur e›a hver hinna mestu spek inga sem ver i› hafi á Ís -
landi.
Al fling is full trú ar eigi stö›ugt a› reyna a› auka flekk ingu sína
á mál efn um lands ins, en eng in lík indi séu til fless a› ásetn ing ur til
slíks e›a fjör ug ur vilji til a› fram fylgja flví alla ævi ver›i öfl ugri
e›a stö›ugri flótt hann kæmi fyr ir í hug manni á Al flingi flví sem
stæ›i á fiing velli e›a flví sem stæ›i í Reykja vík. Ef fla› skyldi vera
sta›n um a› flakka, flá væri hann viss um a› fla› hvetti menn enn
öfl ug ar ef menn fri› a›i hann og sam mælt ust um a› halda flar há -
tí› leg ar sam kom ur á hverju sumri ef vildi, en flá flar væri hald i›
Al fling sjálft. Ekki tel ur Jón nægi legt a› ganga a› slíku verki „me›
gle›i og trausti“, eins og Tómas kom ist a› or›i held ur me› áhuga
og at hygli, skyn semi og rá› deild og fram yfir allt ekki óund ir bú -
inn a› flekk ingu. Ef gögn — bæk ur og skjöl — vanti ver›i anda -
gift sú sem yfir mann kem ur ekki ann a› en skvald ur og or›a gjálf -
ur.
tómas sæmundsson og jón sigurðsson 305skírnir