Skírnir - 01.09.2007, Side 175

tilviljunin 443skírnir
eg en sjald gæf í Dan mörku e›a Sví fljó›. Freys d‡rk un teng ist
hvergi skáld skap, og skáld skap ar gu› Ása trú ar hét ö›ru nafni, eins
og kunn ugt er. — fiótt Björn nefni fla› ekki voru fleir raun ar tveir
sam kvæmt Snorra-Eddu, Ó› inn og Bragi. — Ekki er held ur vit a›
um nein skáld í Dan mörku e›a Sví fljó› á vík inga öld, hins veg ar
all nokk ur í Nor egi.28 Sann leik ur inn er sá a› Bar›i finn ur lín ur og
tengsl í sögu sinni me› flví a› bera sam an fla› eitt sem get ur stutt
kenn ingu hans en benda aldrei á til felli sem gera fla› ekki. Stund -
um ber hann sam an Ís lend inga og Dani ann ars veg ar en Nor› -
menn hins veg ar, stund um Ís lend inga og Svía ann ars veg ar en
Nor› menn hins veg ar, stund um ís lenska saur b‡la hreppa ann ars
veg ar og hreppa án saur b‡la hins veg ar. Hann ger ir mik i› mál úr
flví a› forn grip ir sem vir› ast aust nor ræn ir hafi fund ist ná lægt
stö› um flar sem Ís lend inga sög ur eru svi› sett ar e›a skáld áttu
heima e›a í ná grenni sta›a me› nöfn um sem höf›u Gaut- a› fyrri
li›.29 En hann ger›i eng an sam an bur› á fund ar stö› um grip anna
og saur bæja sveit um e›a bæj um kennd um vi› kon ur. fietta er a›
láta til vilj un ina fleyta sér áfram a› settu marki.
Bar›i sni› geng ur líka mik i› af vitn is bur› um sem gætu ógn a›
kenn ingu hans. Hér er eitt dæmi. Me› al helstu Hálf dana og Freys -
d‡rk enda hans er land náms ma› ur Eyja fjar› ar, svína bónd inn
Helgi magri Ey vind ar son, og minnstu tengsl vi› hann geta talist
„undra vert fyr ir brig›i“ í rök færslu Bar›a.30 En hann nefn ir ekki
vitn is bur› Land náma bók ar um a› Helgi hafi trú a› á Krist en heit -
i› á fiór til sjó fara og har› ræ›a og rá›g ast vi› hann um hvar hann
ætti a› taka land.31 fiar kem ur Freyr ekki vi› sögu.
Skass i› tami›
Dæmi Bar›a er fró› legt einmitt fyr ir fla› a› hann ger›i mik i› a›
flví a› sty›ja mál sitt me› töl fræ›i, og fla› er einmitt ein kenni á
28 Björn fior steins son 1978:72–74.
29 Bar›i Gu› munds son 1959:159–171, 177–178.
30 Bar›i Gu› munds son 1959:115–116, 119, 133–137, 151–154, 157, 159, 163–164,
166, 170, 175–176, 178–180, 190, 193, 196–197, 205, 213, 224.
31 Ís lenzk forn rit I. 1968:250–251 (Sturlu bók, 218. kap.; Hauks bók, 184. kap.).