Skírnir - 01.09.2007, Blaðsíða 41

eru í rit ger› Jóns Sig ur›s son ar Um al fling, sem hér er til um fjöll un ar, bls. 41, en
standa hvergi í rit ger› Tómas ar. Sí› ari til vitn un in um al fling is sta› inn er í rit ger›
Jóns, Um al flingi, og hljó› ar flannig: „[…] hann [Tómas] tel ur fla› sína inni leg -
ustu sann fær ingu, a› fla› sé hi› sama a› flytja al fling burt frá fiing völl um og a›
af taka fla› gjör sam lega (bls. 34).“ Or› Tómas ar falla á flenn an veg: „fietta er svo
um var› andi, a› fla› eft ir vorri inni leg ustu sann fær ingu, er hi› sama, a› flytja al -
fling frá fiing völl um, og a› af taka fla› gjör sam lega (bls. 94).“ fiótt efn i› skili sér
er ekki hægt a› segja a› ná kvæmni gæti í til vitn un um sem les andi má ætla a› séu
or› rétt ar.
12 Jón Jóns son 1903:224.
skírnir 309tómas sæmundsson og jón sigurðsson
Sí› an má segja a› flessi tónn hafi ver i› sleg inn lengst af sí› an.
Jón Jóns son A› ils seg ir í riti sínu Ís lenzkt fljó› erni, a› Fjöln is -
mönn um hafi stund um hætt of mjög til a› láta til finn ing arn ar fá
yf ir hönd hjá sér og held ur sí› an áfram:
fieir setja flær í há sæt i› a› si› „róm an tísku“ stefn unn ar og láta flær drottna
yfir sér og glepja sér sjón ir. fietta kem ur eink um greini lega fram í bar átt -
unni um end ur reisn al fling is. fieir vilja laga fla› a› öllu leyti eft ir hinu
forna sni›i, án fless a› gefa gæt ur a›, hvort fla› geti átt vi› leng ur, og fleir
vilja fyr ir hvern mun halda fast vi› hinn forna fling sta›. Tómas Sæ -
munds son tek ur meira a› segja svo djúpt í ár inni, a› hann seg ir, a› al fling
ann ars sta› ar en á fiing völl um sé sama sem ekk ert al fling. fietta er a› vísu
fag ur vott ur um rækt ar semi fleirra fé laga, en fla› s‡n ir fló um lei›, a›
fleim var s‡nna um a› vekja og glæ›a fagr ar til finn ing ar í brjóst um manna
og hvetja til fram sókn ar, en gang ast fyr ir hag stæ› um um bót um á stjórn -
ar hög um lands ins, enda er fletta tvennt ólíkt.12
Í riti sínu Dag renn ing seg ir Jón fletta:
fiess er á›ur get i›, a› kon ungs úr skur› ur inn 20. maí 1840 vakti hinn
mesta fögn u› um land allt. Mun flesta Ís lend inga í upp hafi hafa dreymt
um end ur reisn hins forna al fling is á fiing velli í allri sinni d‡r› me› go› -
or›a- og dóma skip an a› forn um si›. Tómas Sæ munds son tók svo djúpt í
ár inni, a› hann kva› al fling á ö›r um sta› en fiing velli og me› ö›ru skipu -
lagi en flessu sama sem ekk ert al fling. Jón Sig ur›s son reis fleg ar í upp hafi
önd ver› ur á móti flessu og leiddi rök a› flví, a› a› set urs sta› ur land -
stjórn ar inn ar væri sjálf kjör inn fund ar sta› ur al fling is; […] Um sni› og til -
hög un flings ins var hann og á allt ö›ru máli en Tómas Sæ munds son.
S‡ndi hann fram á, a› hi› forna skipu lag gæti eigi átt vi› leng ur, er go› -
or› in væri löngu fall in úr sög unni og eigi unnt a› reisa flau vi› á forn um
grund velli, a› af skipti flings ins af dóms mál um væru gagn stæ› til gang in -