Skírnir - 01.09.2007, Blaðsíða 183

1 Rit verk Jónas ar Hall gríms son ar I 1989:166. All ar til vitn an ir í verk Jónas ar eru í
flessa út gáfu.
PÁLL VALSSON
Alefling andans og athöfn þörf
— hugsjónir Jónasar og nútíminn —
Ást kæra yl h‡ra mál i›
og allri rödd fegra,
blí› sem a› barni kva› mó› ir,
a› brjósti svan hvítu,
mó› ur mál i› mitt gó›a
hi› mjúka og ríka,
or› áttu enn eins og for› um
mér ynd i› a› veita.1
Flest ir Ís lend ing ar kann ast a› lík ind um vi› fletta upp hafs er indi kvæ› -
is ins Ásta eft ir Jónas Hall gríms son, a› minnsta kosti fyrstu lín urn ar, sem
oft hafa ver i› tekn ar út úr sam hengi kvæ› is ins og látn ar standa stak ar.
Ein hverj um kann a› finn ast flessi skáld skap ur létt væm inn, sér stak lega
fleg ar er ind i› er sko› a› eitt og sér og án sam heng is kvæ› is ins í heild. fió
er rétt a› benda á a› fleg ar grannt er sko› a› eru fless ar ljó› lín ur hár ná -
kvæm og trú ver› ug l‡s ing á mó› ur máli. Í eyr um barns er mál mó› ur -
inn ar blítt, fla› elst upp vi› fletta mál allt frá vöggu hjali og í fram hald inu
seg ir hinn flroska›i ma› ur a› mál i› sé mjúkt, fl.e. kli› mjúkt og ríkt a›
or›a for›a, flannig a› enn veiti fla› sér, skáld inu sem alla daga glím ir vi›
or› in, ánægju. Í sta› fræ›i legs tals um au› leg› tung unn ar og mó› ur -
máls, kem ur Jónas beint a› kjarna máls ins, eins og svo oft.
Jafn framt flarf ekki frek ari rök stu›n ing fyr ir flví af hverju hver og
einn ætti a› vanda mál sitt og sinna sínu mó› ur máli; allt kem ur fletta fram
í fyrsta er indi Ástu. fietta er tungu mál i› sem vi› erum alin upp vi› frá flví
vi› erum brjóst mylk ing ar, fla› er okk ar arf ur sem vi› hljót um a› ávaxta,
enda veit ir mál i› okk ur bæ›i ánægju og yndi. fia› á a› vera okk ur ljúf
skylda.
fia› ætti líka a› vera óflarft a› ey›a mörg um or› um í a› út sk‡ra
hva›a er indi flessi bo› skap ur á til nú tím ans. Kannski hef ur aldrei ver i›
Skírn ir, 181. ár (haust 2007)