Skírnir - 01.09.2007, Blaðsíða 131

20 Sama rit, bls. 34–35.
21 Platon, Rík i›, Eyjólfur Kjalar Emilsson þýddi, Reykjavík, Hið íslenzka bók-
menntafélag 1992, seinna bindi, bls. 251 (558b).
skírnir 399kreppa háskóla …
a› manni kunni sjálf um a› skjátl ast. Lest irn ir tveir sem sam svara fless ari
dyg› eru fræ›i leg hlut drægni og fræ›i legt sinnu leysi.
b) Fræ›i leg hóf semi. Miklu skipt ir a› vera var fær inn, eink um and -
spæn is „hríf andi“ hug mynd um, og vir›a vi› ur kennt fræ›i legt kenni vald
(en for› ast fló ótak mark a›a trú girni). Lest irn ir tveir sem svara til fless ar -
ar dyg› ar eru fræ›i legt hóf leysi og fræ›i leg flröng s‡ni.
c) Fræ›i legt hug rekki. fiessi eig in leiki felst í flví a› taka til al var legr ar
sko› un ar fla› sem stang ast á vi› vi› tekn ar hug mynd ir og s‡na flol gæ›i í
rann sókn um, en verja einnig eig in hug mynd ir fleg ar ekki eru a›r ar ástæ› -
ur fyr ir flví a› telja flær rang ar en a› flær stang ist á vi› fræ›i lega fylgi -
spekt vi› hef› ir. Lest irn ir tveir sem svara til flessa eru fræ›i legt hug leysi
og fræ›i legt mátt leysi.
d) Fræðileg dómgreind. Fyr ir til stilli flessa ein kenn is vel ur fræ›i ma› -
ur inn sér rann sókn ar a› fer› ir sem hafa sann leik ann a› mark mi›i. Lest irn -
ir tveir sem svara til flessa at ri› is eru fræ›i legt sund ur leysi og fræ›i leg
flrá hyggja.
e) Yf ir veg a› jafn vægi. Í flessu felst a› kunna a› breyta reglu fleg ar hún
lei› ir til fless a› hafna ver› ur at ri›i sem okk ur flyk ir liggja í aug um uppi,
og a› kunna a› hafna at ri›i sem okk ur flyk ir liggja í aug um uppi fleg ar fla›
lei› ir til fless a› vi› ver› um a› hafna grund vall ar reglu. Lest irnir tveir sem
svara til fless ar ar dyg› ar eru fræ›i leg óbil girni og fræ›i legt veik lyndi.20
A› mínu mati er fla› haf i› yfir vafa a› dyg› irn ar sem hér er l‡st
gegna lyk il hlut verki í si› fræ›i flekk ing ar inn ar. fiær eru flví ómiss -
andi fyr ir há skóla sam fé lag i› í heild sinni og all ar ein ing ar fless,
stórar og smá ar, ver›a a› vir›a flær og i›ka. Há skól inn ver› ur a›
til einka sér fless ar dyg› ir af fleirri yf ir gnæf andi ástæ›u a› há skóla -
menn, sem i›u lega eru á valdi ástrí›u sinn ar í leit sinni a› flekk ingu,
flroska flær ekki nau› syn lega me› sér í lífi sínu sem ein stak ling ar og
ekki held ur endi lega sem fræ›i menn. Eins og Poui vet bend ir á er
„hlut deild in í sam fé lagi sem efl ir flroska fræ›i legra dyg›a ekk ert
smá mál“ (bls. 39). Og hann kall ar til vitni sem b‡r yfir miklu kenni -
valdi: Sam kvæmt Platoni er fla› svo a› „eigi menn irn ir a› ver›a
gó› ir ver›[a] fleir a› temja sér fagra leiki og si›i frá blautu barns -
beini, nema flá fleir séu al veg ein stak lega vel ger› ir“.21