Skírnir - 01.09.2007, Blaðsíða 192

13 Rit verk I 1989:376.
14 Sjá Svein Yngva Eg ils son 1994:103–11.
15 Rit verk I 1989:119.
skírnir460 páll valsson
Huldu ljó› ver›i „fal legt kvæ›i“, sem s‡n ir mark mi› hans en jafn framt a›
hann var ekki a› öllu leyti óá næg› ur me› pródúkt i› flótt hann hafi senni -
lega ekki tali› fla› full ort fleg ar hann féll frá. fietta s‡n ir ótví rætt a› Jónas
ætl a›i sér stóra hluti me› Huldu ljó›. fia› er líka eft ir tekt ar vert a› Huldu -
ljó› eru ekki til í hrein riti eins og flest kvæ›i hans, held ur ein ung is í mjög
út krot u›u hand riti. Vin ir Jónas ar votta líka um a› kvæ› i› hafi ekki veri›
full ort, flví fleg ar fleir prenta Huldu ljó› í fyrsta sinn, tveim ur árum eft ir
lát hans, kalla fleir flenn an 30 er inda bálk … Brot
Huldu ljó› eru hug sjóna kvæ›i í marg vís leg um skiln ingi. fia› hefst á
fless ari línu: „Skáld er eg ei en huldu kon an kall ar og kve›a bi› ur hyggju -
flung an beim …“ — fla› er sem sagt huldu kon an sem bein lín is kall ar
skáld i› til yrk inga. fiótt ekki sé hann skáld er hann er knú inn til fless a›
ger ast verk færi Huldu, sem er tákn mynd ís lenskr ar nátt úru, rétt eins og
Ásta ís lenskr ar tungu. Í kvæ› inu vek ur Jónas upp frá dau› um flá salt -
drifnu hetju sem hann mat einna mest allra manna, Egg ert Ólafs son,
„mesta manns ins sem ég held a› Ís land hafi átt á seinni öld um“13, eins og
hann seg ir á ein um sta›, en Egg ert drukkn a›i á Brei›a fir›i me› brú›i
sinni eins og al kunna er. Egg ert Ólafs son var nátt úru fræ› ing ur, skáld,
sann ur og ódeig ur bo› beri upp l‡s ing ar og fram kvæmda, inn blás inn hug -
sjóna ma› ur í bar áttu sinni fyr ir al menn um fram för um fljó› ar inn ar og
fer› a› ist um allt land í rann sókna skyni, gekk fyrst ur manna á Heklu,
kenndi lands mönn um a› rækta og bor›a græn meti, auk fless a› reyna a›
kenna fleim al menna mannasi›i. Me› ö›r um or› um; ná kvæm lega ma› ur
eins og Jónas vildi sjálf ur ver›a. fiess vegna ligg ur beint vi› fyr ir Jónas a›
stilla hon um upp sem ást megi Huldu, fl.e. Ís lands, í fless ari ágætu óp eru í
hjar› söngs stíl eins og Huldu ljó› hafa ver i› köll u›.14 Egg ert er ekki bara
full trúi skálds ins og alt er egó, held ur jafn framt hins n‡ja tíma í ís lenskri
menn ingu. Hann sam ein ar allt fla› besta í ís lenskri menn ingu, stend ur
traust um fót um í sög unni um lei› og hann er bo› beri fless sem koma skal.
Og end ur komu hans er l‡st næst um eins og end ur komu frels ar ans. fiegar
Egg ert varp ar af sér votri mar blæj unni, stíg ur á land og hitt ir sína fögru
smá vini er flví l‡st á flenn an hjart næma hátt og ljó› ræn harm ón ía um -
lykur vina fund inn:
Hann lí› ur yfir ljós an jar› ar gró›a
lit fög ur blóm úr vær um næt ur blund
smá líta upp a› gle›ja skáld i› gó›a
gleym ir hann ö›ru´ og sko› ar flau um stund;
nú hitt ir vin ur vin á grænu engi.
„Vel kom inn Egg ert! dvelstu me› oss lengi.“15