Tímarit Máls og menningar - 01.06.2009, Side 15

K ó l f u r i n n
TMM 2009 · 2 15
og að barninu, gerði krossmark yfir því en byrjaði svo að skipa fólki burt
úr kirkjuhúsinu. Á sama tíma komu aðvífandi lögregluþjónn bæjarins
og læknirinn.
Lögreglan hófst þegar í stað handa við rannsókn málsins, girti af
kirkjuna og meðhöndlaði vettvanginn frá upphafi líkt og þar hefði verið
framinn glæpur, enda lá í augum uppi að barnið hefði ekki getað komið
sér í þessa aðstöðu sjálft. Við nánari aðgæslu kom í ljós að klukkukólf-
urinn var hvergi sjáanlegur, hins vegar hvarf reipið sem hann átti að
hanga á inn um endaþarm barnsins, og við þreifingar á kvið þess virtist
sem kólfurinn – hvernig sem á því stóð – væri innan í barninu.
Rannsókn á neðri hæð kirkjunnar leiddi í ljós að við hlið altarisins, á
útvegg, var nýleg sprunga í timbrinu sem hundarnir höfðu smeygt sér
inn um, ef til vill dregnir áfram af lyktinni. En að sönnu var sterk lykt
uppi í klukkuturninum, sem viðstöddum þótti ekki ósvipuð þeirri sem
kom eftir að eldingu sló niður.
Loks var barnið klippt niður úr klukkunni og borið, ásamt kólfinum,
heim til læknisins þar sem hann hófst þegar handa við krufninguna;
með henni fékkst staðfest að vissulega væri klukkukólfurinn inni í
barninu og lægi þar skorðaður baklægt við hrygginn, vafinn ristli og
smágirni. Af ummerkjum að dæma við fingurþröngan endaþarm barns-
ins virtist óhugsandi að kólfinum hefði verið rennt þar inn, og raunar
voru engar vísbendingar um hvernig hann hefði endað þar sem hann
var.
Hvað varðaði hringingar klukkunnar virtist líklegasta skýringin sú
að höfuð barnsins hefði lamist í veggi hennar; bein hauskúpunnar virt-
ust raunar bæði sterkari og þyngri en almennt gerðist um börn, og í
þeim voru engar sjáanlegar sprungur – sem í huga læknisins gerði bæði
að afsanna skýringu hans og auka á dul þessara atburða.
Afgangurinn af líkama barnsins virtist ekki með öllu óeðlilegur, en
ekki heldur beinlínis eðlilegur; heili þess virtist hafa verið misþroska –
var dökkfjólublár og á stærð við döðlu, og flaut um í gruggugum vökva
kúpunnar. Í ljósi þessa stakk læknirinn á endanum upp á því við lögregl-
una að barnið hefði verið borið út af foreldrum sínum, sem hefðu séð í
augum þess hvernig fyrir því var komið. En hvað varðaði framhaldið
vissi hann ekkert – og kæmi ekkert í hug nema hæpnustu fantasíur.
Líkt og gefur að skilja hafði sagan af barninu verið fljót að breiðast út
um eyjuna, og íbúarnir hófu strax að leggja út af dauða þess: fjallvætt-
irnar að hefna sín fyrir námurnar og hvernig fjöllin hefðu verið tæmd
að innan, Guð að refsa fyrir líferni bæjarbúa – þeir væru gráðugir og
latir og sumir drykkju of mikið, yfir í hinar jarðbundnari útskýringar:
TMM_2_2009.indd 15 5/26/09 10:53:22 AM