Tímarit Máls og menningar - 01.09.2011, Qupperneq 99

TMM 2011 · 3 99
Birgir Sigurðsson
„Ég er kötturinn með tíu lífin“
Við Gunnar Reynir Sveinsson tónskáld kynntumst í Amsterdam haustið 1967. Þar
var hann að ljúka framhaldsnámi í tónsmíðum en ég var hættur kennslu og kom-
inn þangað til söngnáms.
Áður hafði ég heimsótt Gunnar, þegar hann var í fríi heima á Íslandi, til þess að
fá leiðbeiningar um gistihús í Amsterdam meðan ég væri að finna fastan samastað.
Gunnar var einstaklega elskulegur, gaf mér upp heimilisfang í borginni og sagði
gistihússtjórann þar mikinn vin sinn.
Ég kom til Amsterdam sársvangur seint um kvöld, fann staðinn og leist ekki á
blikuna: Ég var kominn inn í lítinn og skuggalegan matsal. Mér sýndist hann
fullur af glæponum, dópistum og mellum. Og öll störðu þau í forundran á fallega
nýja frakkann minn, hvítu skyrtuna og bindið. Slíkur fatnaður hafði greinilega
ekki sést á þessum stað í aldaraðir. Vinur Gunnars var ekki viðlátinn. Ég fékk eina
lausa herbergið. Gluggalausa og skítuga skonsu. Á veggnum ofan við rúmið voru
drullulegir taumar, uppþornuð æla sýndist mér. Það þyrmdi yfir mig en ég var
þreyttur aftir leiðinlega lestarferð frá Luxemburg, háttaði og steinsofnaði undir
ælutaumunum.
Svefninn varð ekki langur. Ég vaknaði við hamslausar samfarir í herberginu við
hliðina á mér, húsið svo hljóðbært að mér fannst þau vera uppí hjá mér. Mér tókst
þó að blunda milli atlagna. Undir morgun vaknaði ég við sáran sting í bakinu. Ég
stökk fram úr og kveikti; oddhvass endi á gormi stóð upp úr dýnunni.
Kominn út úr þessu greni hringdi ég í söngkennarann minn.
„Hvar ertu?“ spurði hún. Ég nefndi götuna og það varð þögn í símanum. Svo
sagði hún: „Komdu þér strax burt frá þessum stað. Þetta er hættulegt hverfi.“
Ég hugsaði Gunnari þegjandi þörfina.
Ég las honum pistilinn þegar hann kom út til Amsterdam skömmu síðar. Hann
þagði meðan ég lét ganga dæluna. Svo brosti hann og sagði: „Lífið í útlöndum er
ekki eins og að kenna í gaggó,“ lagði handlegginn yfir herðarnar á mér og sagði:
„Eigum við ekki að fá okkur sénever? Hann er góður við öllum verkjum.“ Brosið
svo elskulegt, hlýtt og sjarmerandi, að mér urðu öll vopn laus í hendi og fann að ég
hafði verið að skvetta vatni á gæs.
Hvað átti að gera við svona mann?
Taka þessu. Það voru ekki aðrir kostir í boði.