Tímarit Máls og menningar - 01.09.2012, Qupperneq 23

TMM 2012 · 2 23
Haukur Ingvarsson
„Maður þarf ekki að
skrifa fyrir skúffuna“
– Stefnumót við Sölva Björn Sigurðsson –
Árið 1998 gáfu tveir nemendur 6. bekkjar Menntaskólans í Reykjavík
út bókmenntatímaritið Blóðberg. Á forsíðunni má sjá himin og haf en á
baksíðunni standa útgefendurnir Sölvi Björn Sigurðsson og Sigurður Ólafs­
son prúðbúnir í flæðarmáli, við fætur þeirra gjálfra öldur en í baksýn stingast
sólstafir gegnum skýjaþykkni. Efnið var allt eftir útgefendurna en meðal
þess sem Sölvi Björn lagði til voru greinar um Milan Kundera og „Söknuð“
Jóhanns Jónssonar, auk þýddra og frumsaminna ljóða. Blóðberg er lýsandi
fyrir Sölva Björn því að áhugi hans á bókmenntum einskorðast ekki við eitt
tiltekið form eða svið. Á þeim fjórtán árum sem liðin eru hefur hann m.a.
þýtt Ofviðri (Moli 2011) Williams Shakespeare og Árstíð í helvíti (Moli 2008)
eftir Arthur Rimbaud, samið fjórar skáldsögur, þrjár ljóðabækur og ritstýrt
Ljóðum ungra skálda (Mál og menning 2001) og úrvali af ljóðaþýðingum
móðurafa síns, Magnúsar Ásgeirssonar (Mál og menning 2001). Sölvi Björn
hefur verið leitandi, verk hans eru fjölbreytt að efni og formi en ef eitthvað
einkennir þau er það annars vegar tilraunamennska, hins vegar sterk vitund
um bókmenntahefðina:
„Það er alveg rétt að ég hef verið mjög leitandi höfundur. Flest verk mín
hafa verið hliðarverkefni frá einhverju sem ég er alveg að fara að gera þannig
að þetta eru að einhverju leyti atlögur. En allar mínar bækur hafa samt tekist
á við eitthvað sem ég varð að koma frá mér. Ég byrjaði ungur að skrifa og af
þeim sökum held ég að ég hafi leyft mér að gera hinar og þessar tilraunir. Ég
hef alltaf kosið að ljúka bókum hafi það verið vinnandi vegur og gefa þær út,
halda síðan áfram, prófa eitthvað nýtt og lifa með því frekar en að líta á það
sem einhver afglöp. Ég hef alltaf komist að einhverju nýju við gerð hverrar
bókar sem síðan hefur komið að góðum notum við gerð þeirrar næstu. Mér
finnst ekkert að því að finna sjálfan sig sem höfundur með því að gefa út.
Maður þarf ekki að skrifa fyrir skúffuna.“
Í nýjustu skáldsögu sinni Dálítill leiðarvísir um heldri manna eldunaraðferð
og Gestkomur í Sauðlauksdal: eður hvernig skal sína þjóð upp reisa úr öskustó
(Sögur 2011) horfir Sölvi Björn aftur til 18. aldar og skoðar íslenskt samfélag
frá bæjardyrum Björns Halldórssonar sem hyggst lyfta anda helstu mikil­