Tímarit Máls og menningar - 01.03.2013, Blaðsíða 26

Þ ó r a r i n n L e i f s s o n
26 TMM 2013 · 1
Þegar Ole mætti á aðaljárnbrautarstöðina í Kaupmannahöfn, hreinn og
strokinn með handrit í fórum sínum, biðu hans tvær gerðarlegar konur úr
barnabókaritstjórn Gyldendal. Konurnar tóku hvor undir sinn handlegg
skáldsins og báru hann á milli sín, framhjá hlandstinkandi knæpunum
og hórunum á Vesturbrú yfir í virðulegar höfuðstöðvar Gyldendal hinum
megin við Tívolí. Því handritið mátti umfram allt ekki týnast á vertshúsi. Ole
varð háður þessari vernd, stundum hringdi hann á undan sér og bað um að
vera sóttur, svo hann myndi ekki falla fyrir freistingum.
Í lok sjöunda áratugarins hafði hann gefið út fjórar bækur á jafn mörgum
árum og var með svo mörg járn í eldinum að meira að segja ritstjórnin átti erf-
itt með að fylgjast með. Hann hafði meðal annars fengið Bókmenntaverðlaun
menningarmálaráðuneytisins fyrir Albert (1968), ærslasögu undir áhrifum
frá bókum Marks Twain um Tuma og Stikilsberja-Finn. Þá bók mátti með
góðum vilja túlka sem óð til frelsis hippaáranna.
Síðan kom ógnvaldurinn mikli, Fúsi froskagleypir (1969), og því næst
bókin um Hodja og töfrateppið (1970). Sagan um Hodja hafði orðið til í
ferðalagi fjölskyldunnar til Marokkó árið áður og því engin furða að þar
gætti talsverðra áhrifa frá Þúsund og einni nótt. Drengurinn Hodja var einn
heilsteyptasti karakter sem Ole náði að skapa. Frásögnin var í sígildum stíl
meðan fyrri bækur höfundar höfðu byggst meira upp á röð atburða.
Á eftir Hodja kom Ottó nashyrningur (1972) sem fræðingum hefur þótt
vera bein vísun í hugmyndir hippanna um byltingu borgaralegs samfélags.
Nashyrningur verður til úr teikningu barna og fellur á milli hæða. Skapvonda
löggan sem hefur allt á hornum sér í upphafi sögu umturnast og verður að
afslöppuðum hippa í lokin. Allir verða vinir í allsherjar kommúnu sem leiðir
óneitanlega hugann að fríríkinu Kristjaníu sem varð til um svipað leyti og
handrit Ole um nashyrninginn.
Auk bókanna skrifaði Ole röð frásagna fyrir danska ríkisútvarpið sem
sumar hverjar áttu eftir að koma út á prenti eftir að hann var allur. Við þetta
bættust handrit að jóladagatali sjónvarpsins og stúss við leikhús í Árósum.
Loks voru upplestrarferðir farnar að taka sinn toll. Fyrir utan alla þessa
vinnu við skriftir og upplestra þurfti að sinna kennslu, mæta á foreldra- og
samráðsfundi og bregðast við árásum skólastjóra í næsta bæjarfélagi sem
vildi sameina skóla skáldsins sínum eigin og koma þannig frjálslegum
kennsluaðferðum Ole Lund fyrir kattarnef. Fyrrum nemandi Ole átti eftir
gera þessum átökum nokkur skil í kvikmyndinni Drømmen (2006). Á
endanum varð álagið af öllu framantöldu of mikið. Haustið 1973 flutti fjöl-
skyldan í annan smábæ, sunnar á Jótlandi. Nú skyldi hefja nýtt líf.
Gúmmí-Tarzan
Um miðjan áttunda áratuginn fór Ole að gremjast sá einsleiti búningur sem
Gyldendal bjó bækur hans í, þær virkuðu eins og stöðluð söluvara sem ætti að