Tímarit Máls og menningar - 01.03.2013, Qupperneq 119

„ B i s n i s s m a ð u r e ð a æ v i n t ý r a f u g l“
TMM 2013 · 1 119
Helgafell. Ragnar Jónsson. Unuhús. Reykjavík. Ísland:
Kæri Steinar, – Rétt í þessu, nánar tiltekið í morgun, kom frá þér mikill
pakki. Ég opnaði hann strax og þar fann ég bréf, skemmtilegt að vanda. Þú
klípur ekki utanúr hlutunum fremur venju. Það er auðséð að þú ert í ríku
landi, en gleymir kannski að landar þínir eru fátæklingar, og aldrei jafn-
aumir og nú, í bókmenntalegu tilliti. Þetta er leitt að segja, Íslendingar hafa
misst trúna á bókmenntalega getu sína. Þeir vilja bara tolla í einhverri tízku.
Um handrit þitt er það satt best að segja að ég tími ekki að lesa það fyrr en
um jólin. Las tvær blaðsíður og vildi ekki hætta lífinu frekar. Ég er kafinn
önum upp fyrir haus fram að jólum. Við, þessir aumu útgefendaræflar,
erum að reyna að ná svolitlu upp í skuldirnar um áramótin. Útgáfan gengur
stirðlega. Ef þú heimtar af mér handritið strax, verð ég að skila því ólesnu.
Annars geri ég ekki ráð fyrir að það geri þér neitt til þó ég geymi handritið
inni í peningaskáp til jólanna.
Þú stingur upp á að ég láti setja handritið og leyfi þér að umskrifa á eftir,
en það get ég ekki gert. Bókasetning er orðin ofsalega dýr og við leyfum yfir-
leitt ekki leiðréttingar í próförkum. Enda enginn ástæða til. Svo ræði ég ekki
frekar um þetta handrit að sinni.
Andrúmsloftið er hér heldur ryðgað. Hér var rigning í allt sumar og í haust
éljagangur af ýmsu tagi. Ein ný skáldsaga er í prentun og kemur fljótlega,
eftir Svövu Jakobsdóttur, sem er ágæt. Ég held ég hafi fylgst með því sem er
að koma, en það er flest dauflegt nema Svava og Þorsteinn frá Hamri.
Það verður erfitt næsta ár fyrir alvarlega þenkjandi höfunda. Með kveðju
til konu þinnar.
Þinn einlægur, Ragnar.
Árið 1975 er Sigurður A. Magnússon hættur ritstjórn Samvinnunnar, enda hefur
tímaritið þá skroppið saman á ný í þá mynd sem það hafði þegar hann tók við
því í hlývindum æskulýðshreyfinga áratugarins á undan; Steinar leitar til hans í
fjárkröggum, hann er nú staddur í Noregi og hefur vænst úthlutunar úr ríkissjóði
en ekki fengið. Sigurður svarar og er adressan íslenska sendiráðið í Osló, Islands
Ambassade.
Reykjavík 28. okt. 1975.
Kæri Steinar.
Þakka þér bréfið frá 22/10, þó ekki sé það beinlínis skemmtilegt tilhugsunar
að fá aldrei línu frá þér nema eitthvað ami að! Og nú ertu, sýnist mér, heldur
betur í kröggum. Þú heldur að ég geti bjargað þessu með einu handarviki, og
segir „Það þarf nú alla vega ekkert nema dálitla lempni …“ Betur að satt væri.
Eins og nú er ástatt í Rithöfundasambandinu, má ég þakka fyrir meðan allt
springur ekki í loft upp, og það meðal annars útaf þessum blessuðum „Við-
bótarritlaunum“. Það eru einir átta kumpánar sem hóta sprengingu og hver
veit hvað, ef þeir fá ekki sín mál leiðrétt, sem er vitanlega ekki hægt úrþví
sem komið er, og þessvegna væri það óðs manns æði að blanda Rithöfunda-