Tímarit Máls og menningar - 01.03.2013, Qupperneq 122

„ B i s n i s s m a ð u r e ð a æ v i n t ý r a f u g l“
122 TMM 2013 · 1
Og þegar nánar er hugsað til þeirra náúnga, Alberts, Herberts og Gilberts, er
varla hægt að sjá að þeir séu samfastir, eða samir við sjálfa sig. Þeir fara allir
meira eða minna út af laginu. Ég lét svo fara að yfirlögðu ráði; hafði meira að
segja gaman af að gera þá sem ruglaðasta og talið allt í heild. Ég ætlaði mér
fyrst og fremst að skrifa lifandi mál, og mér virðist það betra í þessari bók
minni en nokkurri hinna.
Þú minntist á kaflanöfnin, Björg. Þau kunna að gefa lítið til kynna, en hvað
mig snertir fannst mér ekki nema sjálfsagt að þau segðu svo sem ekkert. Það
er nóg að búa til skil. En nöfnin má raunar þýða. Ef lesandinn er í góðu skapi
kann hann ans ég að hafa gaman af því öðru hverju að halda UPP í viskíið
eftir að hafa verið NIÐRI þar sem bjórinn er og þyngslin af honum. Yfirleitt
eru kaflarnir UPPI nokkru upplitari en þeir hið NEÐRA, ef vel er að gáð.
Ég bið ykkur að fara að öllu með gát. Það mætti vel svo fara nú sem áður,
að fólk léti ekki fá sig til að lesa eftir mig með neinu offorsi. Mér þykir fyrir
þessu, og einatt er ég að gera mig óvinsælli (ég fæddist óvinsæll og hef ávallt
verið óvinsæll, og satt er það, mér býður við vinsælu fólki). Árum saman hef
ég verið að gefa út vélritaða bæklínga, og ég efast um að nokkur leggi á sig
að lesa þá, og ekki stafar ljómanum af slíkum bæklíngum, drottinn minn
dýri! Ég geri mér fyllilega ljóst að ég nýt einskis álits sem listamaður, og ég
hef jafnvel látið mér á sama standa. Ég hef úr engum söðli að detta, ekkert að
missa. En ég hef meira að vinna en allir þeir sem vinsælda njóta, og ég þakka
það engu nema því tómlæti sem hávaðinn hefur sýnt skruddum mínum!
Ekkert er auðveldara en það að vinna sig í álit.
Ef ekki verða tök á því að gefa út þessa bók þá á ég handrit í ritgerðasafn.
Ef til vill væri mér hollast að byrja með útgáfu ritgerða?
Hef einnig verið að velta fyrir mér efni í nokkuð tragískt efni: um mann
sem er umsetinn í öndverðu og er upprættur um síðir, en um þetta má allt
ræða síðar.
En athugið handritið sem þið hafið. Vegið og metið hvort efnið er með
því lagi að líklegt megi telja að það geti hresst eitthvað upp á mannskapinn!
Upphaflega samdi ég þetta fyrir það eitt að útvarpið lyfti undir mig, eða gaf
mér von, og að nokkru er skruddan slík sem hún er – næstum eingöngu í
samtölum – vegna þess að ég treysti Knúti R. Magnússyni til að breyta sér
í allra fjenda líki. En ég veit það samt ekki, man það ekki – og það skiptir
raunar engu máli.
Gángi ykkur allt í haginn.
(sign.)
Nokkrum dögum síðar skrifar hann af sama tilefni:
Víðinesi 22/3 ’83.
Góðan daginn þið Ragnar og Björg.
Það er lángt frá því að ég hafi liðkað nokkuð fyrir skilníngi á bókinni í