Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1941, Síða 51

49
Tala sjúklingaiina er hér greind samkvæmt mánaðarskrá. Á árs-
yfirliti um sullaveiki, sem borizt hefur lir öllum héruðum, er getið
unr 28 sullaveikissjúklinga, alla rr.eð lifrar- og kviðsulli nema 2 með
sulli eða eftirstöðvar eftir sulli í beiuuin (os ilii og os sacrum). Lang-
flest er þetta gamalt fólk og þó 2 konur innan við þrítugt.
Hér fer á eftir skrá um sullaveikissjúklinga þá, sem skýrt er frá í
ársyfirlitinu:
Rvík: 8 (4 konur, 53, 54, 74 og 76 ára; 4 karlar, 37, 49, 69 og
71 árs), þar af 2 utanbæjar (frá Norðfirði).
Borgarfj.: 2 (konur, 82 og 87 ára).
Dala: 1 (karl, 84 ára).
ísafj.: 1 (kona, 29 ára).
Sauðárkróks: 1 (kona, 79 ára).
Hofsós: 1 (kona, 48 ára).
Svarfdæla: 3 (kona, 82 ára; karlar, 61 og 72 ára).
Akureyrar: 2 (kona, 69 ára; karl, 62 ára).
Fljótsdals: 2 (karlar, 51 og 79 ára).
Reyðarfj.: 1 (kona 78 ára).
Hornafj.: 2 (kona, 28 ára; karl, 62 ára).
Siðu: 3 (konur, 25, 72 og 89 ára).
Eyrarbakka: 1 (karl, 71 árs).
Læknar láta að öðru leyti þessa getið:
Rvik. Alls eru skráðir 8 sjúklingar með sullaveiki, þar af 2 utan
héraðs, 6 yfir fimmtugt. í öllum þessum sjúklingum virðist sjúkdóm-
urinn hafa vervið gamlir sullir.
Hafnarfj. Við berklaskoðunina reyndist gömul kona (um áttrætt)
hafa sull í lifur, en hann þjáði hana ekki neitt.
Hóls. Sullaveiki engin.
ísafj. 1 sjúklingur með echinococcus hepatis fór á Landsspítalann
til uppskurðar.
Blönduós. Á sullaveiki hefur ekki borið, og er eini sullurinn, sem
eg hef fundið, síðan ég kom hingað, sá, er getið er um í ársskýrslu
frá 1938, í bónda uppöldum á Austurlandi. Þykir mér ekki ólíldegt,
að minna hafi verið um sullaveiki í Blönduóshéraði, það sem af er
þessari öld, en í flestum fjárræktarhéruðum öðrum. Þrifnaður var hér
áreiðanlega í mjög góðu lagi í byrjun aldarinnar, eftir því sem þá
gerðist, því að Húnvetningar sköruðu þá fram úr að mörgu leyti um
niyndarskap. Mun og almennur áhugi og þekking á ýmsuin heilbrigðis-
málum hafa verið meiri hcr en annars staðar á þeim tíma, því að
Húnvetningar fylgdust þá með nokkrum metnaði með starfi og kenn-
’ngum þeirra G.uðmundanna þriggja, sem urðu brautryðjendur hinna
nýju læknavísinda á landi bér, og minnist ég þess gerla frá bernsku
minni, en þeir voru allir upprunnir úr þessu héraði. Áhugi á þessum
niálum sýndi sig líka í því, að mjög margir þeirra ungu manna, sem
fetuðu héðan út á menntabrautina, lögðu fyrir sig læknisfræði, og gef-
nr að skilja, að þeir hafa á námsárum sínum, er þeir dvöldust heima
n sumrum, haft nokkur áhrif í því efni að vekja áhuga á þessum efn-
nni. Þá er og maklegt að minnast þess, að Jón Jónsson, sem var
hér héraðslæknir í hálfan annan áratug í byrjun aldarinnar, hafði
7