Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1956, Page 173

171
1956
skólanum, sum einnig ljósböS. Skól-
inn á kvarzlampa. Skólahúsið var
byggt 1946—1947 og stækkað 1955, en
er nú mikils til of lítið. Nýtt skólahús
er i smiðum vestur á nesinu og mun
þó fljótt reynast ónóg, þvi að hér býr
ungt fólk, og börnum fjölgar ört.
12. Barnauppeldi.
Hólmavíkur. í sveitunum sæmilegt,
en miður svo í þorpunum, þar sem
börnin leika lausum hala og eftirlits-
laus mestallan daginn og gera allt, sem
þeim dettur í hug. AS vísu er þetta
ögn skárra á veturna, meðan skólinn
starfar, en þó ekki nógu gott. Annars
eru flest börnin vel klædd, og virðist
þau ekkert skorta nema hugsandi
mæður.
Ólafsfj. Fer sihrakandi, enda sést
það á versnandi hegðun barna í skóla
°g utan.
Grenivikur. í sæmilegu lagi.
Seyðisfj. Barnauppeldi fær svipaðan
dóm hér sem annars staðar.
Vestmannaeyja. Misjafnt.
13. Meðferð þurfalinga.
Djúpavíkur. Allgóð.
Hólmavikur. Er víst þolanleg.
Blönduós. Ágæt, enda eru nú með
starfhæfi Héraðsspítalans sköpuð skil-
yrði til að hjúkra þeim þeirra, sem
osjálfbjarga eru, og koma þeir þangað
flestir eða allir.
Grenivíkur. Meðferð þurfalinga
einnig góð. Þau gamalmenni, sem
þurft hafa aðhlynningar, eru á elli-
heimilinu í Skjaldarvik, nema ein
gömul kona, sem fæst ekki til að fara
þangað, en hún hefur góða aðhlynn-
lngu, þar sem hún er.
Seyðisfj. Er góð.
Vestmannaeyja. Góð, enda fáir, sem
sjá þarf fyrir.
14. Ferðalög héraðslækna og læknis-
aðgerðir utan sjúkrahúsa.
_ Hleppjárnsreykja. Ekið samtals
J-789 km. Notaður var Willys Station
n*H i ferðir þessar, og má fullyrða,
að betra farartæki hafi ekki komið
héraðslæknum i hendur.
Flateyrar. Einu sinni í mánuði fer
ég til Súgandafjarðar og dvelst þar í
1—3 daga; væri mikil bót að hafa þar
betri aðstöðu. Elín Þorbjarnardóttir,
ekkja Friðberts Guðmundssonar, hef-
ur leyft mér að hafa aðsetur i báðum
stofum sínum. Borðstofan er biðstofa,
en i hinni fara fram aðgerðir, viðtöl
og skoðanir, og er slíkt mikill átroðn-
ingur.
Hólmavíkur. Á sumrin má teljast
bilfært um mestallt héraðið; þó eru
nokkrir bæir utan við vegasamband,
en vegurinn nálgast þá nokkra metra
á ári. Vetrarferðir eru oft slæmar,
einkum vegna þess, að skortur er á
nógu góðum bifreiðum til ferðalaga í
misjafnri færð. Ég sótti um innflutn-
ingsleyfi fyrir bifreið siðast liðið sum-
ar og hugðist nota hana hér í vetur,
en innflutningsyfirvöldunum þóknað-
ist að neita mér nm það, og hefur
bifreiðaleysið oft leitt til vandræða.
Blönduós. Ferðalög læknis innan-
héraðs voru ekki sérstaklega annáls-
verð, en þess sögulegri urðu 2 ferðir
mínar út úr héraðinu. 19/1 bað hér-
aðslæknirinn á Sauðárkróki mig að
koma þangað vegna þess að gera
þurfti keisaraskurð á ungri konu með
grindarþrengsli. Allan þann mánuð
mátti heita ófært vegna fanna, og þótt
jarðýtur reyndu að ryðja þjóðveginn
norður vegna póstflutninga, fylltist
slóðin jafnan aftur. Þenna dag var
jarðýta á leiðinni norður, og komst
ég með framdrifsbíl i slóð hennar, og
mátti þó varla verra vera. Við fram-
kvæmdum aðgerðina á konunni, og
var þá dagur að kvöldi kominn, svo
að ég gisti fyrir norðan, en um nótt-
ina skóf mjög i traðirnar. Var þá feng-
inn Unimokbíll til að fara með mig
vestur og 3 efldir fylgdarmenn til
moksturs, en ég hringdi heim og pant-
aði annan Unimok á móti mér. Sá
lagði af stað um hádegi og var 7
klukkustundir að komast frá Blöndu-
ósi að Sauðanesi, um 7 km veg. Komst
ég heim seint um kvöldið, vegna þess
að liann hafi rutt slóðina yfir þenna
kafla, sem að vísu var versti hluti
leiðarinnar. Sennilega hefði leiðin