Þjóðmál - 01.12.2015, Síða 52

ÞJÓÐMÁL vetrarhefti 2015 51
sjálfstæði íslands
Tómas Ingi Olrich
Fullveldi smáríkja
á öld mandarínanna
Íslendingar eiga ættjörð og landamæri sem
eru óumdeild. Við teljum okkur búa við
lýðræðislegt sjálfstæði inn á við og að hér ríki
fullveldi Lýðveldisins út á við.
Hvorugt er algengt í þessum viðsjárverða
heimi. Sjálfstæði og fullveldi eru byggð úr
forgengilegu efni. Heilbrigði hvors tveggja
er umdeilanlegt. Þótt efniviður þessara gilda
sé ekki hafinn yfir gagnrýni, er grunnurinn
annars eðlis. Annað hvort er hann siðferði-
legur, ef ekki trúarlegur, eða hann er enginn.
Lengst af ævi minnar hafa átakalínur í
stjórnmálum verið frekar skýrar. Annars vegar
er hugsjónin um þjóðfrelsi, einstaklingsfrelsi
og frjálst markaðshagkerfi. Á hinn bóginn
er draumurinn um þjóðfrelsi, sameign og
jöfnuð. Þar sem þessum hugmyndum hefur
tekist að lifa við regluverk lýðræðisins innan
vébanda þjóðríkisins, hafa þessi gagnvirku öfl
orðið deigla mikilla framfara, þótt skrykkjótt
hafi gengið á stundum.
Nú eru þessar átakalínur að breytast.
Vatnaskil á Íslandi verða ekki lengur um þær
öðru fremur. Hinar nýju átakalínur standa
um fullveldi og sjálfstæði þjóðarinnar. Þær
víglínur ganga þvert á flesta flokka.
Annars vegar standa þeir sem trúa því
að við getum skapað okkur eigin örlög og
búið við fullveldi sjálfstæðrar þjóðar, í góðri
samvinnu við aðrar þjóðir. Á hinn bóginn
eru þeir sem trúa því ekki. Þeir síðarnefndu
telja að við verðum að gerast hluti af stærri
heild, lúta reglum hennar og fyrirmælum.
Þeir telja okkur ekki eiga annars úrkosti til að
Mynd: Andreas Tille