Þjóðmál - 01.12.2015, Qupperneq 63

62 ÞJÓÐMÁL vetrarhefti 2015
eru hagsmunir. Stórþjóðir virða reglur, ef
hagsmunir þeirra leyfa það. Reglur eru frekar
ætlaðar smáþjóðum, og refsivendir einnig.
Þótt við eigum að vinna að alþjóðlegum
regluverkum og sýna þeim tilhlýðilega
virðingu, ber okkur fyrst og fremst að verja
hagsmuni Íslendinga. Það er sameiginlegt
hlutverk þjóðarinnar og stjórnvalda.
Framkoma Breta við Íslendinga var
dapurleg. En við lifðum hana af, af því að við
héldum haus. Það vakti athygli og virðingu,
kannski einkum og sér í lagi í Bretlandi sjálfu.
Þaðan bárust okkur úr ýmsum áttum viður-
kenningarorð og hvatningar.
Á alþjóðavísu eigum við vini og banda-
menn. En þeir eru eins og ættingjar. Þeir geta
brugðist. Þeir bregðast þegar þeir sjá sér hag
í því. Um það eru dæmin mörg og verða ekki
talin hér.
Hitt er ljóst að Íslendingar hafa ekki burði
til að halda uppi sjálfstæðu og fullvalda ríki ef
þeir hafa ekki dug í sér til að verja hagsmuni
sína, jafnvel þótt það kosti átök og óvin-
sældir, um tíma.
Lokaorð
Í kjölfar kreppunnar miklu, sem hófst 1929,
varð skeggöld og skálmöld. Traust gufaði upp
og allt varð leyfilegt. Þá lifðu menn tíma öfga,
einræðis og alræðis, sem urðu okkur dýrir.
Okkar vegferð eftir kreppuna 2008 á það
sameiginlegt með kreppunni miklu að
traustið hefur beðið hnekki og flest er leyfi-
legt. Kreppa okkar og áfall er í raun trúarlegs
og siðferðilegs eðlis. Á vegferð okkar eru
engar vörður. Ratvísin hefur dofnað. Sá sem
segir í dag að hann ætli ekki að fara til
Brussel, pantar farseðil á morgun. Við hrærumst
í heimi öfugmæla, þar sem höggvið er nær
ýmsum grundvallarhagsmunum en okkur er
ljóst. Það á eftir að koma í ljós hve það laus-
læti á eftir að verða okkur dýrkeypt.
Örlög Grikklands segja sögu, sem minnir
á sígildan harmleik. Í Evrópu takast lýðræðið
og mandarínarnir á um völdin. Vögguna,
þar sem lýðræði Grikklands blundar nú um
stundir, hrærir eitt virtasta lýðræðisríki álfunnar.
Eins og reglan er í grískum harmleik, sem og í
Íslendingasögunum, hafa allir rétt fyrir sér.
Merkel vill að skuldir séu skuldir og öll
dýrin í ESB skóginum séu vinir. Wolfgang
Schäuble telur að jafnvel vinum beri að
greiða skuldirnar sínar. Yanis Varufakis segir
réttilega að það sé hægt að tékka sig út af
hótel ESB, en menn geti þó ekki með góðu
móti yfirgefið Kvíabryggjuna. Og Alexis
Tsipras veit að nei þýðir já.
Í þessum heimi öfugmæla höfum við þó
stöðu til að verða okkar eigin gæfu smiðir.
Það er grundvallarskylda okkar gagnvart
Íslendingum. Það er eina hlutverk okkar á
alþjóðavísu. Til að svo megi verða eigum við
ekki annan kost en að rækta sjálfstæði og
fullveldi þjóðarinnar. Að eiga slíkan kost eru
mikil forréttindi.
Tómas Ingi Olrich er fyrrverandi þingmaður
Sjálfstæðisflokksins, menntamálaráðherra
og sendiherra.
Okkar vegferð eftir kreppuna 2008
á það sameiginlegt með kreppunni
miklu að traustið hefur beðið hnekki
og flest er leyfilegt. Kreppa okkar og
áfall er í raun trúarlegs og siðferði-
legs eðlis. Á vegferð okkar eru engar
vörður. Ratvísin hefur dofnað. Sá sem
segir í dag að hann ætli ekki að fara til
Brussel, pantar farseðil á morgun. Við
hrærumst í heimi öfugmæla, þar sem
höggvið er nær ýmsum grundvallar-
hagsmunum en okkur er ljóst. Það á
eftir að koma í ljós hve það lauslæti á
eftir að verða okkur dýrkeypt.