Þjóðmál - 01.12.2015, Síða 82

ÞJÓÐMÁL vetrarhefti 2015 81
Íslands,“ skrifar Ingi Freyr (bls. 191). Hafi lista-
mennirnir því horfið frá þeirri hugmynd að
gera Snorra að fulltrúa sínum við athöfnina.
En mörgum hlýtur að þykja afstaða Björgólfs
skiljanleg. Hann kom fram fyrir hönd Lands-
bankans og vildi ekki taka þátt í skrípalátum.
Hálfsannleiki óhrekjandi lygi
Einn helsti gallinn við bók Inga Freys Vil-
hjálmssonar er, að „hálfsannleiki oftast er
óhrekjandi lygi“. Ingi Freyr deilir til dæmis
(bls. 149–150) á Sjálfstæðisflokkinn fyrir að
þiggja árið 2006 30 millj. kr. frá einu Baugs-
fyrirtækjanna og 25 millj. kr. frá Landsbank-
anum. Hann hefur rétt fyrir sér um það, að
sú ákvörðun orkaði tvímælis. Stjórnmála-
flokkur má ekki verða um of háður einum
eða tveimur aðilum. En Ingi Freyr lætur þess
ógetið, að Samfylkingin tók samtals við 73,2
milljónum króna frá fyrirtækjum þetta sama
ár, 2006, þótt ekki væri upplýst um það að
fullu fyrr en eftir kosningarnar 2009. Styrkur
Kaupþings til Samfylkingarinnar var 10
milljónir króna, Landsbankans 8 millj. kr., FL-
Ingi Freyr Vilhjálmsson gagnrýnir Björgólf Guðmundsson fyrir rausnarlega aðstoð hans við lista- og vísindamenn.
Þeir hafi orðið háðir honum. En af framkomu þeirra eftir bankahrunið má ráða, að þeir hafa ekki talið sig á neinn hátt
vandabundna Björgólfi.