Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2004, Síða 24

Múlaþing
Nikulás Magnússon á Hellisfjörubökkum með
foreldrum sínum Magnúsi Jóhannessyni og Ölöfu
Guðm undsdóttur.
Eigandi: Ljósmyndasafn Austurlands.
átti að taka hana í áföngum. Helminginn átti
að gera seinna, en gamli bóndinn, Einar á
Eyvindarstöðum var ekki ánægður því hann
gat ekki komið kerrunni sinni yfir þó að við
gætum gengið þurrum fótum.
Við vorum nú komin til VopnaQarðar.
Þar var móðir Sigmars að nokkru leyti alin
upp og var að góðu kunn. Sigmar vissi
einnig af skyldfólki þeirra sem þar bjó og
vildi heilsa upp á kunningja og ættingja og
láta þá hjálpa sér dálítið á ferðalaginu.
Við fórum því heim í Eyvindarstaði og
börðum þar að dyrum, en Björg, húsfreyja
þar er frænka Sigmars. Ekki brugðust
viðtökurnar. Var okkur mjög vel tekið og
reynt að þurrka fötin okkar við eldavélina
eftir föngum, en við ætluðum lengra,
vildum komast að Hellisijörubökkum um
kvöldið. Ég gæti trúað að það væru um það
bil 12 km. Við báðum því um að fá hesta
lánaða þennan síðast spöl dagleiðarinnar.
Einhvern tíma tók að ná þeim. Húsbóndinn,
Kristinn Daníelsson, var ekki heima. Mig
minnir karlmenn vera í göngum og fengum
við því þá hesta er til voru heima og máttum
skilja þá eftir á Hellisfjörubökkum. Við
settumst á bak í rökkrinu og riðum af stað.
Reyndust hestarnir nærri óviðráðanlega
viljugir og kannski ekki fúlltamdir, en við
sáum þó lengst af leiðinni til götuslóðanna.
Síðasta spölinn var myrkur dottið á og þoka
svo mikil að við sáum ekki til vegar, en
hestarnir tóku sprettinn þar til við vorum
allt í einu komin heim á hlað í Krossavík.
Var ég því fegin, því þá var bara örstuttur
spölur að Hellisíjörubökkum. Þar bjó þá
Nikulás Magnússon, frændi Sigmars, en
þeir eru þremenningar. Gott var að fá
gistingu þar og hvíla sig eftir ferðina.
Mér er enn minnisstætt þegar ég vaknaði
um morguninn, að ég fann þá á lyktinni að
farið var að sjóða hangikjöt handa okkur.
Var matnum flýtt svo að við fengjum að
borða áður en við færum. Nikulás fylgdi
okkur að þorpinu á Vopnafirði. Þar bjó þá
einn frændinn enn, Jón Guðmundsson,
jafnskyldur og Nikulás, og fósturbróðir
tengdamóður minnar. Hann bjó þá á
Skálanesi, en það er eitt af fyrstu húsunum
sem fyrir verða þegar komið er innan að
þorpinu. Atti hann tvo hesta en fékk þann
þriðja lánaðan.
Við þurftum að tala í síma og einnig
komum við til Halldórs Ásgrímssonar
kaupfélagsstjóra, er maðurinn minn þekkti
frá Borgarfirði. Þar hafði Halldór áður verið
kaupfélagsstjóri. Var hann líka náskyldur
Halldóri, manni Aðalbjargar í Húsey. Á
þessu heimili var mikil gestrisni og nutum
við þess bæði í þetta skipti og ekki síður á
heimleiðinni.
22