Strandapósturinn - 01.06.1986, Qupperneq 14

að flest sé ógert af því sem hann vildi gert hafa. Að baki er haf-
rót og brotsjór liðinnar ævi, en fyrir stafni hin ókunna strönd þar
sem allir verða að taka land:
Ogjósep segir:
Brjt ég saman vota voö,
verst ei lengur strandi.
Fljtur lek og fúin gnoð
feigðar upp að sandi.
A Fögrubrekku bjó í byrjun aldarinnar Finnbogi Jakobsson.
Það var hæglátur maður og sérstaklega dagfarsgóður, svo að af
honum gengu engar sögur. Hann var fríður maður sýnum og
sennilega vel að manni. Það vissi ég eitt um hann að hann var
góður járnsmiður.
Á Valdastöðum bjó á fyrri hluta aldarinnar sá maður sem
Hallgrímur hét. Á honum vissi ég engin deili og kann þar af leið-
andi ekkert frá honum að segja. Eftir að hann fluttist burtu rak
Halldór Júlíusson sýslumaður jörðina og hafði þar nokkurt bú
alla tíð meðan hann dvaldi á Borðeyri.
Guðmundur Ögmundsson á Fjarðarhorni var mjög sérkenni-
legur maður og hefur líklega búið yfir miklum námsgáfum. Að
minnsta kosti var hann svo snjall í hugarreikningi, að með ólík-
indum mátti telja og minnti raunar töluvert á tölvur nútímans.
Hann var venjulega búinn að reikna dæmið áður en venjulegur
maður hafði komið því í verk að setja dæmið upp.
Aldrei kvæntist Guðmundur en bjó með móður sinni og síðan
Kristínu systur sinni, gáfaðri konu en stórgeðja, og hefur Þor-
bergur lýst henni vel í Islenzkum aðli. Einnig hefur Tryggvi
Emilsson gert henni allgóð skil í bók sinni Fyrir sunnan.
Þótt Guðmundur kvæntist aldrei komst hann eitt sinn svo
langt áleiðis til hjónabandsins, að hann setti upp hring ásamt til-
vonandi ektakvinnu. En þessi trúlofun rann af einhverjum ástæð-
um út í sandinn. Mælt var að Guðmundur hefði falið giftingar-
hringinn undir steini uppi á Hrútafjarðarhálsi og er sá hringur
ófundinn enn.
12