Strandapósturinn - 01.06.1986, Side 15

Guðmundur notaði mikið spartversk svör. Skulu hér nokkur
nefnd:
Þegar hann var á leið til unnustu sinnar til þess að opinbera
trúlofun þeirra mætti hann manni sem spurði, svo sem títt var,
hvort hann ætlaði langt að halda.
Þá svaraði Guðmundur: „Eins langt og ég kemst.“
Gísli á Stað var nábúi Guðmundar hinum megin Hrútafjarðar-
ár. Stundum kom það fyrir að skepnur Guðmundar gengu á land
það er Staður átti vestan megin árinnar. Vildi þá stundum við
brenna að Gísli ræki gripina af höndum sér og kæmi svo heim til
Guðmundar og læsi honum pistilinn. Guðmundur hafði þann
hátt á, að hann tók höndunum fyrir eyrun meðan Gísli talaði.
Öðru hvoru lyfti hann þó lúkum frá eyrum sér og sagði: „Er það
búið, er það búið?“ Endaði sá leikur jafnan þannig, að Gísli þagn-
aði, þegar hann sá að hann talaði fyrir daufum eyrum.
Einu sinni bar það við að Kristín systir Guðmundar brá sér til
Reykjavíkur og varð Norðanpósti samferða. Guðmundur var að
bera þökur úr flagi. Allt í einu dettur honum í hug að fylgja syst-
ur sinni suður yfir heiði og slæst í förina eins og hann stendur
þarna í flaginu, moldugur upp fyrir haus og í rifnum klæðum, að
öllu leyti hinum ósnyrtilegustu.
Þegar Guðmundur kemur í Fornahvamm fer hann að dusta
mestu moldina af sokkum sínum, áður en hann gengur til bæjar.
Meðan hann bjástrar við þessa hreingerning víkur sér einhver
að honum og segir: „Þú ættir nú að halda áfram alla leið suður
og skoða þig um í höfuðstaðnum.“
Guðmundur svarar: „Fatanna vegna gæti ég það.“
Tilsvör Guðmundar breyttust ekki þó hann flyttist yfir á annað
tilverusvið.
Nokkru eftir andlát hans birtist hann einum vini sínum í
draumi. Vinurinn spurði hann hvernig hann kynni við sig í hinni
nýju tilveru.
Guðmundur svaraði: „Betur en ég bjóst við.“
13