Strandapósturinn - 01.06.1986, Síða 61

nýlendur vestur frá Winnipeg, er var þá að byrja að byggjast og
var ekki hægt að fara með járnbrautarlest nema nokkuð af leið-
inni. Er við komum á leiðarenda lestarinnar, voru þar fyrir vagn-
ar er fluttu okkur út í nýlenduna. Við vorum 6 innflytjendurnir í
þá nýlendu, er komum í einu.
Það var vel tekið á móti okkur og margt gert til að greiða götu
okkar. Fyrir munu hafa verið um 30 íslenskir búendur en færra
af annarra þjóða fólki. Þar var eitt pósthús og matsöluhús. Eg var
fyrst hjá íslenskum hjónum, ættuðum úr Eyjafirði, Kristjáni og
Guðríði og vildu þau allt fyrir okkur gera. Sonur þeirra átti næsta
land þar við og var búinn að byggja upp þar kofa og bauð hann
okkur kofann, meðan ég væri að byggja, ef ég hyggði á það. Það
var um 10 mín. gangur frá aðsetri Kristjáns til kofans og tók ég
þessu boði feginsamlega og fluttum við hjónin þangað eftir viku-
tíma.
Næst keypti ég mér kú og fóður handa henni og vantaði mig
þá hús yfir kúna og varð ég að byggja það við kofann.
Pilturinn hjálpaði mér til að byggja og flytja efni að, endur-
gjaldslaust. Kúna fékk ég hjá einum nágranna og heyið líka.
Þegar ég hafði sett mig þarna niður, fór ég að reyna að fá mér
atvinnu. Fyrst fékk ég vinnu við að gera akveg til járnbrautarinn-
ar. Við unnum við það nokkrir úr nýlendunni. Þarna í nýlend-
unni var mikið af villidýrum. Það voru hreysikettir, jagúar, íkorn-
ar, skógarbirnir, hirtir, mýs, þefdýr, vatnsrottur o.fl.
Allra mest var þó af úlfi og var hann mjög nærgöngull og oft
vælandi heim við híbýli manna á næturnar. Dýr þessi héldu sig í
skógunum umhverfis nýlenduna. Nokkrum sinnum kom fyrir að
úlfar dræpu menn. Veiði var mikil í skógunum og því létt að afla
sér kjöts til matar. Hérinn var oft veiddur þannig að vírlykkja var
látin hanga á milli trjáa í skóginum, þar sem hérinn átti leið um,
þegar hérinn kom í lykkjuna hertist hún að honum og hengdi
hann.
I mars fór ég að hugsa til að taka mér land og hjó ég mér efni
í húsið og kom mér upp tóftinni, 16 feta langri og sjö feta
breiðri. A landinu, sem ég tók, var nægur viður. Hægt var að fá
160 ekrur lands fyrir hverja 10 dollara. Eftir þrjú ár varð þó að
59