Saga - 2015, Blaðsíða 54

Sigurður hafði einnig afskipti af fleiri bræðrabörnum sínum eftir
1550 sem og giftingarmálum Þórunnar systur sinnar.41 Full hollusta
virðist því hafa verið milli hans og ættarinnar eftir aftöku þeirra
feðga.
Lítið verður nú sagt um menntun Sigurðar. Hvergi er hann þó
orðaður við nám utanlands. Út frá hlutverkum hans í biskupsdæm-
inu má ætla að hann hafi verið vel að sér í kirkjurétti, landslögum
og öðru sem á reyndi við rekstur og stjórn kirkjunnar. Nokkuð er
hann orðaður við kennslu og hefur hún ef til vill einkum verið á
réttarfarslegu sviði. Þá stundaði hann nokkra bókagerð. Hann mun
til dæmis hafa afritað eitthvað af verkum Gissurar einarssonar til
eigin nota.42 ekki vitna þau afrit sem nú eru varðveitt þó um evang-
elískar tilhneigingar ritarans. Sigurði mun líka vera að þakka að
mikill fjöldi kvæða frá hans tíð og eldri hafa varðveist í handritum.43
Þá er talið að Sigurður hafi þýtt smárit eftir Peder Palladius Sjá -
landsbiskup sem fjallaði um djöfulóða menn.44 Um ritaeign Sig -
urðar er annars kunnugt að hann átti lögbók sem hafði einnig að
geyma ættartölu Jóns Arasonar auk upphafs Jóhannesarguðspjalls á
latínu með myndum sem kunna að vera byggðar á fyrirmyndum úr
hjalti hugason52
hans. Páll eggert Ólason, Íslenzkar æviskrár frá landnámstímum til ársloka 1940 I
(Reykjavík: Hið íslenska bókmenntafélag 1948), bls. 224. Páll eggert Ólason,
Íslenzkar æviskrár III, bls. 410–411.
41 DI. Diplomatarium Islandicum. Íslenzkt fornbréfasafn XIII, 1555–1562. Útg. Páll
eggert Ólason (Reykjavík: Hið íslenska bókmenntafélag 1933–1939), bls. 127–
128 og 273; Páll eggert Ólason, Menn og menntir Iv, bls. 496–509; Páll eggert
Ólason, Íslenzkar æviskrár Iv, bls. 123–124.
42 Páll eggert Ólason, Menn og menntir II, bls. 445 og 558 nmgr. 1. Um kennslu
Sigurðar sjá Páll eggert Ólason, Menn og menntir Iv, bls. 6. Árið 1544 átti
Sigurður í jarðakaupum við Þorstein nokkurn Gamlason. Meðal þess sem
Sigurður galt fyrir var þetta: „Hier til lofadj Siera Sigurdur at fæda vpp eirn
son Þorsteins og koma Honum til manns ef Gud gæfe þad til lucku.“ DI XI,
bls. 345. Má líta á þetta sem nokkurs konar námssamning. Svipað ákvæði er að
finna í jarðakaupasamningi Sigurðar og Gunnvarar Jónsdóttur. Þar er þó
aðeins kveðið á um að Sigurður tæki Jón son hennar til „uppfædis“ og gyldi
honum tiltekna upphæð þegar hann yrði tvítugur. Þar virðist því fremur um
fóstur en kennslu að ræða. DI Xv, bls. 117–118. enn rýrara ákvæði er að finna
í jarðakaupasamningi Sigurðar og Guðnýjar Magnúsdóttur. Þar segir að
Sigurður skuli taka Torfa son Guðnýjar að vori, en kaupin voru gerð í desem-
ber, „… og fæda hann up. enn ei sagdest hann taka abyrgd a honum“. DI Xv,
bls. 169.
43 Páll eggert Ólason, Menn og menntir Iv, bls. 2, 453, 455 og 463.
44 Páll eggert Ólason, Íslenzkar æviskrár Iv, bls. 231.
Saga haust 2015 umbrot.qxp_Saga haust 2004 - NOTA 26.11.2015 11:00 Page 52