Helga Law Journal - 01.01.2021, Blaðsíða 80

Helga Law Journal - 01.01.2021, Blaðsíða 80
Helga Law Journal Vol. 1, 2021 82 Helga Guðmundsdóttir 83 resources in its respective EEZ is not seriously endangered.15 To understand how the coastal States have manifestly failed to meet their obligations, it is first necessary to examine their rights and obligations with regard to the maintenance of the living resources in their EEZs. 2.1.1 General Rights and Obligations of Coastal States with regard to the Maintenance of Living Resources The overall aim of the rights and obligations of the Convention is arguably to avoid the actualization of the tragedy of the commons. Prior to the entry into force of the Convention, the exclusive rights of coastal States over living resources were internationally recognized in only a narrow area, while fishing for living resources in the high seas area beyond was largely unregulated. The uncontrolled exploitation on the high seas necessarily also impacted the stocks within coastal States’ narrow national jurisdiction, prompting them to claim rights and jurisdiction over the fish stocks further from their coasts.16 These demands were accommodated by the recognition in the Convention of coastal States’ sovereign rights within a 200 nm EEZ to manage the exploitation of the stocks therein (effectively placing 90% of the world’s fish within coastal State jurisdiction).17 Since the impetus for this system was the desire to curb the overexploitation of stocks – i.e., to avoid the tragedy of the commons –, these sovereign rights unsurprisingly come with clear obligations to conserve the stocks. The rights and obligations of coastal States in the EEZ are set out in Part V of the Convention. According to article 55 these include the sovereign right to exploit the living resources within the EEZ, as also affirmed in article 56. In exercising its rights the coastal State is nonetheless bound by the obligation to take measures to conserve and manage the fish stock in its EEZ in accordance with article 61. (A) The obligation to conserve the fish stock in the EEZ Article 61 lays out a number of obligations that the coastal State must fulfil in order to ensure the conservation of a stock. It must set a total allowable catch (“TAC”) and it must, taking into account the best scientific information available to it, take measures that ensure the conservation of the stock, including measures that: (i) ensure that a fish stock’s population stays at a level which can produce what is referred to as the maximum sustainable yield (‘MSY’);18 (ii) take account of 15 Convention, article 297(3)(b)(i). 16 A. V. Lowe and R.R. Churchill, The Law of the Sea (2nd ed., Manchester University Press 1999) 161. 17 Ibid 282 18 A fish stock will typically remain at its maximum size until it is fished, at which point it will decrease and subsequently increase rapidly to reach its former level. The MSY sets the parameter at which the greatest amount of a particular fish stock may be fished without depleting the entire stock, resulting in sustainable fisheries in the long-term. The stock will then remain at the maximum level despite fisheries year after year. Ibid, at 282. The MSY as determined by the coastal State is also qualified by certain attained represented a reversal of the trend then prevailing in international negotiations.’11 Thus, failing settlement of a fisheries dispute by methods agreed by the parties, they have the meaningful option of subjecting the dispute to the procedure of compulsory conciliation set out in the article 297(3)(b)(i) of the Convention. Indeed, this somewhat overlooked procedure, which has only been invoked in one (maritime boundary) dispute to date,12 could prove to be the tool necessary to resolve future fisheries disputes arising from changed migration patterns of fish stocks. 2.1 The 1982 United Nations Convention on the Law of the Sea The 1982 United Nations Convention on the Law of the Sea was the result of a process which started in 1973 with the convening of the Third United Nations Conference on the Law of the Sea (‘the Conference’). During this nine-year process, representatives of more than 160 States came together and negotiated the treaty which governs the management of 70% of the world’s surface and immense State interests.13 The Convention, furthermore, established a coastal State’s right to an EEZ of 200 nautical miles (“nm”) in which it has sovereign rights for the purpose of exploring and exploiting, conserving and managing the natural resources. The five main parties to the mackerel dispute, the EU, Iceland, Norway, the Faroe Islands and Greenland, are all bound by the Convention.14 Compulsory conciliation can be initiated under the Convention in a fisheries dispute provided certain criteria are fulfilled. Namely, compulsory conciliation may be initiated where a dispute arises as a result of the alleged manifest failure of a coastal State to comply with its obligations to ensure that the maintenance of the living 11 Gudmundur Eiriksson, The International Tribunal for the Law of the Sea (Brill 2000) 11. 12 See Timor Sea Conciliation (Timor-Leste v. Australia), PCA, Case 2016-10. The outcome of the conciliation has been lauded as a success, with one commentator writing: ‘[The] Timor-Leste-Australia conciliation has set a very positive precedent of using conciliation to settle interstate maritime disputes. The case shows the functionality of UNCLOS conciliation, as it was able to resolve a decades-long and highly complex dispute in such an efficient manner.’ See Hao Duy Phan, ‘Australia and Timor-Leste’s Landmark Maritime Boundary Conciliation Process’ (2018), The Diplomat. 13 ‘The United Nations Convention on the Law of the Sea: A Historical Perspective’ (United Nations), <www.un.org/depts/los/convention_agreements/convention_historical_perspective.htm> accessed 23 October 2021. 14 The Faroe Islands and Greenland, as self-governing territories under the Kingdom of Denmark, are bound by the Convention through Denmark. As Denmark is a member of the EU, its competence with regard to fisheries is largely substituted for that of the EU’s through the Common Fishery Policy. However, in Denmark’s declaration upon accession to the Convention it stated that this transferral of competence to the EU does not extend to matters pertaining to the Faroe Islands or Greenland. The EU is a Party to the Convention also in its own right under article 305(1)(f) and Annex IX which affirm that the Convention is open for signature by international organizations. Under article 2(2), the Convention applies mutatis mutandis to these entities, and the term ‘States Parties’ in the Convention refers to these entities as well. Moreover, the United Kingdom is also a State Party and would, post- Brexit, presumably become an independent party to the dispute. See 1833 UNTS.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185
Blaðsíða 186
Blaðsíða 187
Blaðsíða 188
Blaðsíða 189
Blaðsíða 190
Blaðsíða 191
Blaðsíða 192
Blaðsíða 193
Blaðsíða 194
Blaðsíða 195
Blaðsíða 196
Blaðsíða 197
Blaðsíða 198
Blaðsíða 199
Blaðsíða 200
Blaðsíða 201
Blaðsíða 202
Blaðsíða 203
Blaðsíða 204
Blaðsíða 205
Blaðsíða 206
Blaðsíða 207
Blaðsíða 208
Blaðsíða 209
Blaðsíða 210
Blaðsíða 211
Blaðsíða 212
Blaðsíða 213
Blaðsíða 214
Blaðsíða 215
Blaðsíða 216
Blaðsíða 217
Blaðsíða 218
Blaðsíða 219
Blaðsíða 220
Blaðsíða 221
Blaðsíða 222
Blaðsíða 223
Blaðsíða 224

x

Helga Law Journal

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Helga Law Journal
https://timarit.is/publication/1677

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.