Helga Law Journal - 01.01.2021, Blaðsíða 147

Helga Law Journal - 01.01.2021, Blaðsíða 147
Helga Law Journal Vol. 1, 2021 152 International Legal Research Group 153 than not the declarations have been responded too and subsequent changes made.110 3.3 How did the ECHR Change the UK Legal System in Terms of the Right to Protest? The seemingly checkered track record of the UK courts of protecting human rights is also apparent in the right to protest. The right to engage in public protest has not historically been recognised in British law. In Duncan v Jones, Lord Hewart stated that “English law does not recognize any special right of public meeting for political or other purposes.”111 Therefore, the introduction of the ECHR and the HRA has provided a more recognizable right to protest in the form of the combination of Articles 10 and 11 in British law. Article 10 guarantees the right to freedom of expression, “the right includes freedom to hold opinions and to receive and impart information and ideas without interference by public authority and regardless of frontiers.”112 In addition, Article 11 guarantees the right to freedom of peaceful assembly and association with others. However, both of these rights are not absolute, the exercise of both these rights may be subject to restrictions “as prescribed by law and are necessary in a democratic society.”113 Any interference with either of these rights must also be proportionate. The three-part proportionality test set out by the ECtHR seeks to establish: (i) whether the legislative objective is sufficiently important to justify limiting a fundamental right; (ii) whether the measures designed to meet the legislative objective are rationally connected to it; and (iii) whether the means used to impair the right or freedom are no more than is necessary to accomplish the objective.114 The third part of the test articulated in De Freitas protects the right to protest by ensuring that any policy that restricts either the right to expression or the right to peaceful assembly cannot be draconian and must be measured. There is a positive obligation on the state to ensure that people can engage in lawful peaceful protest. In Arzte fur das Leben v Austria, the ECtHR noted that “Article 11 sometimes requires positive measures to be taken even in the sphere of relations between individuals.”115 Meanwhile, there is the negative obligation on the state, which establishes “the right not to be prevented or restricted by the state from meeting and associating with others to pursue particular aims, except 110 Alice Donald, Jane Gordon and Philip Leach, The UK and the European Court of Human Rights Equality and Human Rights Commission, Research Report 83. 111 Duncan v Jones [1936] 1.K.B. 218, 222. 112 European Convention on Human Rights, Article 10, section 1. 113 ibid, section 2. 114 For an application of the proportionality test see De Freitas v The Permanent Secretary of Ministry of Agriculture, Fisheries, Lands and Housing and Others [1999] 1 AC 69, 80. 115 Plattform “Ärzte für das Leben” v Austria no. 10126/82, ECHR 1988 [32-33]. to the extent allowed by Article 11(2).”116 Before the enactment of the HRA, the protection of fundamental rights of British individuals often (albeit, not always117) relied on the Wednesbury test of reasonableness. Lord Greene stated that a decision is unreasonable when it is “so absurd that no sensible person could ever dream that it lay within the powers of the authority.118” The Wednesbury test that resulted was a strong indication of judicial restraint in ruling against authorities.119 Nonetheless, the British courts did recognize the importance of protecting human life and liberty by applying the ‘anxious scrutiny’ test, displayed in Bugdaycay, Lord Bridge states “the court must…be entitled to subject an administrative decision to more rigorous examination, to ensure that it is in no way flawed, according to the gravity of the issue which the decision determines.”120 The ‘anxious scrutiny’ test, although milder than the Wednesbury test, was ultimately dismissed by the ECtHR in Smith and Grady v The United Kingdom and was described by the ECtHR as “still effectively excluding any consideration of whether the national security and public order aims pursued struck a balance with the interference with rights.”121 The introduction of the Human Rights Act, which allows individuals to rely on the ECHR in domestic courts led to the British Courts embracing the tests of proportionality, used by the ECtHR in assessing human rights claims. 3.3.1 Must the Courts Follow ECtHR Decisions? The issue of whether the domestic courts must follow ECtHR decisions has been thoroughly discussed by the British Courts since the inception of the Human Rights Act. Section 2 of the Human Rights Act subsection 1(a) provides that “a court or tribunal determining a question which has arisen in connection with a Convention right must take into account any judgment, decision, declaration or advisory opinion of the European Courts of Human Rights.”122 The key words 116 Aldemir v Turkey, no 32124/02, ECHR 2009 [41], and Human Rights Joint Committee, Demonstrating respect for rights? A human rights approach to policing protest (Seventh Report, 2009) HL 45/HC 328 [17]-[18]. Retrieved on 01 July 2018 from https://publications.parliament.uk/pa/jt200809/jtselect/jtrights/47/4702.htm. 117 Daniel Wei Wang, ‘From Wednesbury Unreasonableness to Accountability for Reasonableness’ [2017] 76(3) Cambridge Law Journal 642, and Michael Fordham, ‘Wednesbury’ [2007] 12(4) Judicial Review 266. 118 Associated Provincial Picture Houses Ltd. v Wednesbury Corporation [1948] 1 K.B. 223, 229. 119 “In Wednesbury… the licence [of a cinema operator] included a condition that no child under 15 could be admitted, whether accompanied by an adult or not. This decision was taken having regard to the well-being and moral health of children likely to visit the cinema. The local licensing authority had a wide discretion in relation to licences and could impose ‘such conditions as the authority [thought] fit.”’ Justin Leslie and Gavin McLeon, ‘Judicial review: Wednesbury unreasonableness’ (Westlaw Insight, 13 March 2015) [2]-[3]. 120 Bugdaycay v Secretary of State for the Home Department [1987] A.C. 514, 531. 121 Smith and Grady v United Kingdom [1999] 29 EHRR 493. 122 Human Rights Act 1998 section 2(1).
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185
Blaðsíða 186
Blaðsíða 187
Blaðsíða 188
Blaðsíða 189
Blaðsíða 190
Blaðsíða 191
Blaðsíða 192
Blaðsíða 193
Blaðsíða 194
Blaðsíða 195
Blaðsíða 196
Blaðsíða 197
Blaðsíða 198
Blaðsíða 199
Blaðsíða 200
Blaðsíða 201
Blaðsíða 202
Blaðsíða 203
Blaðsíða 204
Blaðsíða 205
Blaðsíða 206
Blaðsíða 207
Blaðsíða 208
Blaðsíða 209
Blaðsíða 210
Blaðsíða 211
Blaðsíða 212
Blaðsíða 213
Blaðsíða 214
Blaðsíða 215
Blaðsíða 216
Blaðsíða 217
Blaðsíða 218
Blaðsíða 219
Blaðsíða 220
Blaðsíða 221
Blaðsíða 222
Blaðsíða 223
Blaðsíða 224

x

Helga Law Journal

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Helga Law Journal
https://timarit.is/publication/1677

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.