Helga Law Journal - 01.01.2021, Síða 140

Helga Law Journal - 01.01.2021, Síða 140
Helga Law Journal Vol. 1, 2021 144 International Legal Research Group 145 peace has expanded, and the HL judgment in Austin represents the most recent evidence of this development. 2 Does the National Legal System Provide an Effective Remedy to Individuals Who Claim That Their Right to Protest Has Been Violated? 2.1 Introduction The freedom to protest is a human right recognised under national and international legislation and should afford victims of violations an effective remedy. The meaning of what is ‘effective’ will depend on each case, its facts, and the expected satisfaction of the individual, however a basic assumption can be made to hold that effectiveness ‘effectiveness’ meaning something which does the job it is meant to. The sections below will look at whether a claiming individual receives the remedy that they deserve. The right to protest is enshrined within Article 11 of the European Convention on Human Rights (ECHR), and is most frequently read in conjunction with Article 10 (the freedom of expression). Before the enactment of the Human Rights Act (HRA) in 1998, individuals would have to petition the European Court of Human Rights (ECtHR) in order to uphold their human rights. Today, the rights are directly enforceable in the UK by way of the HRA which imposes obligations upon the state to not only enable the rights but also protect and safeguard them i.e. positive and negative obligations.55 Within the HRA, Section 6 lays out the main rule, making it “unlawful for a public authority to act in a way which is incompatible with a Convention right. ”56 Section 7 then lists the proceedings which should be undertaken when claiming a breach of this prohibition by identifying more specifically who can bring such a claim, who it should be brought against and other conditions which have to be met for the claim to be accepted. Section 8 lists the judicial remedies that a claimant may be entitled to, should his case succeed. Where the court finds that the public authority has acted unlawfully, due to failing to meet the standards required of them by the act, the court may award relief or remedies which it “considers appropriate.”57 55 These sections conclude that although the public benefit from the implementation of the HRA, the procedure is highly complex and difficult to navigate thus discouraging many from claiming their remedies. The alternatives also fail to provide an effective way of putting right the violations due to strict procedural complications and an effective escape clause for violators of the right. 56 Human Rights Act 1998, s 6. 57 Human Rights Act 1998, s 8(1). 2.2 Procedure Before the implementation of the HRA, the individuals relied on the ‘good grace’ of the authorities to have their claim heard, having only the option of taking their claim to the ECtHR in Strasburg if their claim was not deemed worthy of a hearing.58 Today, the ‘good grace’ approach has disappeared and individuals can now depend on a standardised and secured set of statutory authority. Upon reflection then it may be said that the implementation of the HRA has increased the effectiveness of reaching a remedy, as it allows this to be done based on statutory footing, not the discretion of authorities. Likewise, individuals are no longer required to take their legal action to the ECtHR in order to argue their violation but can enjoy directly applicable rights within the UK which not only imposes obligations upon the state to both enable and protect the right but also eases the process for the individual. Within the HRA itself, Section 6 requires public authorities to act in line with the rights enshrined within the ECHR, the failure of which enables an individual to initiate the proceedings within Section 7. There are positive obligations on the state which requires it to respect, protect and fulfil the right in questions, the last of these requiring that the state makes available a range of remedies for possible violations and infractions.59 These proceedings have a range of complex and complicated qualifications and requirements which have to be met in order for the action to be successful. 2.2.1 Assessment of the Procedure The first requirement within Section 7(1) requires that a claim can only be undertaken if a “public authority has acted (or proposes to act) in a way which is made unlawful by section 6(1).60” Although no comprehensive definition of a public authority is given, this requirement of a public authority causes potential issues as it will not be possible to bring forward a claim against a private individual. At the same time, another grey area concerns organisations which have been outsourced or have been assigned part of the functions of a state, or that of a ‘public nature’ as stated by Section 7(3) such as in Donoghue v Poplar Housing & Regeneration Community Association Ltd,61 where the organisation was seen as fulfilling the Local Authorities’ statutory obligation. The worry here is that the courts have adopted a very narrow and state-centric approach to what they interpret a function of a state to be62. This decreases the chance of 58 Hubbard v Pitt [1976] CA 1 QB 142, as opposed to Director of Public Prosecutions v Jones and Lloyd [1999] HL 4 MAR. 59 Section 7 of the HRA explains the procedure which needs to be undertaken by individuals seeking to bring their action. 60 Human Rights Act 1998, s 7(1). 61 Donoghue v Poplar Housing & Regeneration Community Association Ltd [2001] CA 27 APR 2001. 62 YL v Birmingham City Council [2007] UKHL 27 A care home given the task of looking after individual by the public authority was seen as private and not public due to being privately owned.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184
Síða 185
Síða 186
Síða 187
Síða 188
Síða 189
Síða 190
Síða 191
Síða 192
Síða 193
Síða 194
Síða 195
Síða 196
Síða 197
Síða 198
Síða 199
Síða 200
Síða 201
Síða 202
Síða 203
Síða 204
Síða 205
Síða 206
Síða 207
Síða 208
Síða 209
Síða 210
Síða 211
Síða 212
Síða 213
Síða 214
Síða 215
Síða 216
Síða 217
Síða 218
Síða 219
Síða 220
Síða 221
Síða 222
Síða 223
Síða 224

x

Helga Law Journal

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Helga Law Journal
https://timarit.is/publication/1677

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.