Helga Law Journal - 01.01.2021, Blaðsíða 142

Helga Law Journal - 01.01.2021, Blaðsíða 142
Helga Law Journal Vol. 1, 2021 146 International Legal Research Group 147 remedying the violation of an individual due to a whole class of defendants being immediately disregarded. It is correct to say that it is indeed public authorities which are most likely to cause the most damage to the rights, a claim should nonetheless be possible against private individuals. This, therefore, removes “the protection of proportionality inherent in Convention law and often lacking in domestic private law”63 and leaves a dangerous way of allowing the state to organise its affairs in a way which hedges their liability and prevents effective remedies. A second challenge arises with the requirement that a claim can be made but only “if he is (or would be) a victim of the unlawful act.64” Section 7(7) of the HRA directs the reader to Article 34 of the ECHR, and allows the person to claim they are a victim under limited circumstances. Under the test, a person cannot bring a claim unless ‘he or she has been personally affected by the alleged violation'.65 The issue that a whole class of interest groups “will be denied access to the courts”66 has been mentioned and continues to affect many by acting as an effective bar to the claims of human right violations67 Once again it is clear here that the burden is placed upon the victim to prove that the right has been violated, a process which may deter some and discourage others to attempt the action for fear of failing to be a victim in the proper sense which as Clayton68 points out causes a chilling effect and imposes a restriction on the right of access to the court. Lastly, there are significant time limits imposed within s7(5) which requires the claim to be filed within a year of the act complained of. Alternatively, the court has the ability to increase this where it would be equitable to do so in the circumstances. This once again not only presents a difficulty within the complaints process but also implies that the violation is not deemed worthy enough in the long period of time and demonstrates of the arbitrary and highly discretionary system upon which the courts operate upon. Despite the disadvantages outlined above, the complaints mechanism envisaged in the HRA is still more desirable than the process that existed prior to the implementation of the HRA, which required individuals to take their claim to the Strasburg court and fight their battle outside of the UK. 2.2.2 Judicial Remedies Available Supposing that a claim is successful, the court then considers section 8 and “may grant such relief or remedy, or make such order, within its powers as it considers just and appropriate”69 in relation to “any act (or proposed act) of a public 63 J Landau, 'Functional public authorities after YL' [2007] PL 630. 64 Human Rights Act 1998, s 7(7). 65 Knudsen v Norway No 11045/84, 42 DR 247 (1985). 66 Edward Gamier MP, HC Deb v. 314 col. 1065, 24 June 1998. 67 S Chakrabarti, J Stephens and C Gallagher, 'Whose Cost the Public Interest?' [2003] PL 697. 68 R. Clayton, 'Public interest litigation, costs and the role of legal aid' [2006] PL 429. 69 Human rights Act, s8. authority which the court finds is (or would be) unlawful.”70 Here, all circumstances must be considered within the making of such an award to ensure “just satisfaction to the person in whose favour it is made.”71 This can include injunctions which order a public authority to remedy the wrong through acting in a certain way or not acting in another way or award financial damages to compensate the individual if there has been a financial loss. 2.3 Testing the Effectiveness The procedure itself demonstrates the difficulties which are placed in the way of the individual claiming his rights have been violated. This, in turn, reflects the balancing act that the courts have to perform when assessing the violation. However, it must also be remembered that the decision of whether the right has or has not have been violated may have limited if any, impact. With relation to financial damages, the courts have been highly unreceptive to financial compensation within public law unless there has been an element of malice or the claim resembles one which could be successfully claimed in tort 72 and is in general considered to be a “residual remedy.”73 When deciding to award damages the court must also consider Article 41 of the ECHR, therefore are also required to take into account the ‘just satisfaction’ criteria within ECHR. This does not provide any set formulation or quantitative criteria however it most often uses the ‘equity principle’ which considers the seriousness of the violation, applicant related factors and overall context-related factors in order to deliver ‘flexibility and an objective consideration of what is just, fair and reasonable in all the circumstances of the case’74. Injunctions, on the other hand, are usually seen as one of the most significant ways in which an individual may be seen to have had sufficient redress. The courts have previously shown to be careful and limited with imposing injunctions where free speech or freedoms of expression have been concerned as seen in Bonnard.75 This “exceptional caution in exercising the jurisdiction to interfere by injunction”76 has continued in later cases,77 however, has more recently time evolved78 to allow a more just and effective remedy to be awarded to individuals who suffered from a violation of rights. 70 Human Rights Act, s(1). 71 ibid. 72 I Leigh, L Lustgarten, ‘Making Rights Real: The Courts, Remedies, And The Human Rights Act’ [1999] 58(3) Cambridge Law Journal 527 73 ibid Leigh et al. 527. 74 S Altwicker-Hàmori, A Peters, T Altwicker, ‘A Peters Measuring Violations of Human Rights: An Empirical Analysis of Awards in Respect of Non-Pecuniary Damage Under the European Convention on Human Rights’ [2016] Heidelberg Journal of International Law (HJIL) 16. 75 Bonnard V Perryman [1891] CA 2 JAN 1891. 76 ibid. 77 Laporte, Regina (On The Application Of ) V Chief Constable Of Gloucestershire [2006] UKHL 55. 78 Herbage v Pressdram Ltd [1942] CA.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185
Blaðsíða 186
Blaðsíða 187
Blaðsíða 188
Blaðsíða 189
Blaðsíða 190
Blaðsíða 191
Blaðsíða 192
Blaðsíða 193
Blaðsíða 194
Blaðsíða 195
Blaðsíða 196
Blaðsíða 197
Blaðsíða 198
Blaðsíða 199
Blaðsíða 200
Blaðsíða 201
Blaðsíða 202
Blaðsíða 203
Blaðsíða 204
Blaðsíða 205
Blaðsíða 206
Blaðsíða 207
Blaðsíða 208
Blaðsíða 209
Blaðsíða 210
Blaðsíða 211
Blaðsíða 212
Blaðsíða 213
Blaðsíða 214
Blaðsíða 215
Blaðsíða 216
Blaðsíða 217
Blaðsíða 218
Blaðsíða 219
Blaðsíða 220
Blaðsíða 221
Blaðsíða 222
Blaðsíða 223
Blaðsíða 224

x

Helga Law Journal

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Helga Law Journal
https://timarit.is/publication/1677

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.