Helga Law Journal - 01.01.2021, Síða 159

Helga Law Journal - 01.01.2021, Síða 159
Helga Law Journal Vol. 1, 2021 164 International Legal Research Group 165 the primacy of the state’s assessment of what is required. Also, the decision opens an unlimited possibility of applying extended administrative detention for an uncertain period of time ignoring judicial reviews.207 4.4 The Other Efforts of the Court and Hope for Human Rights In the case of Brannigan & McBride, the court had also emphasized that the domestic margin of appreciation was not unlimited and had to be accompanied by a European Supervision in which the court must give appropriate weight to relevant factors such as the nature of rights affected by the derogation, the duration of the emergency, etc. In determining whether a State has gone beyond what is strictly required, the Court has to give appropriate weight to factors such as the nature of the rights affected by the derogation, the circumstances leading to, and the duration of, the emergency situation.208 It can also consider its own motion if necessary, even if only to observe that it has not found any inconsistency between the derogation and a state’s other obligations under international law.209 The making of a derogation is not a concession; in practice, when lodging a derogation, the State has to recognise that the measures ‘may’ involve a derogation. Therefore, where an applicant complains that his or her Convention rights were violated during a period of derogation, the Court first examines whether the measures taken could be justified under the substantive articles of the Convention; it is only if it cannot be so justified that the Court would go on to determine whether the derogation was valid.210 It can be inferred that the machinery of the Strasbourg organs while examining emergency cases faced fundamental dilemma but part of it can be contributed to the formulation of Article 15 itself. Firstly, it permits derogation from specific rights such as Articles 5 and 6 that are no less fundamental than the ones listed as non–derogable; secondly, there is no specific criterion defining the required time period for proper notification in accordance with Article 15(3).211 Further, the total lack of sanction mechanism concerning the notification process gives too much manoeuvrability to states. Time and again the court has tried to reinforce the exceptional nature of the threat under which a country can opt to derogate from its human rights obligations such that the normal measures or restrictions permitted by the 207 DJ Harris et al., The law of the European Convention on Human Rights (1st edn OUP 1995) 501-2. 208 Brannigan and McBride v United Kingdom, no 14554/89, ECHR 1993 [43] and A and Others v. the United Kingdom [GC], no. 3455/05, ECHR 2009 [173]. 209 Lawless v Ireland, no 332/57, EHRR 1961. 210 ibid. 211 MM El Zeidy, ‘The ECHR and States of Emergency: Article 15 -A Domestic Power of Derogation from Human Rights Obligations’ (2003) 4 San Diego International Law Journal 316. convention for the maintenance of public safety are patently inadequate212 and the same can be assessed by the court with reference to the facts known not only at the time of the derogation but also subsequently.213 In later cases (Mehmet Hasan Altan v Turkey,214 A v Secretary of State for the Home Department215), the court clarified that States do not enjoy unlimited power in cases of decisions concerning derogations and the court was empowered to rule on whether the state has gone beyond the “extent strictly required by the exigencies” of the crisis on the basis of each complaint. One can most certainly hope that the court is conscious of the immense responsibility that it holds in regard to derogation and that the states such as the United Kingdom do not rely on the concession provided under Article 15 merely to restrict opposition. 4.5 Conclusion One can clearly ascertain that there has been a continuous and consistent change in the perception of states as well as the Court in the case of derogation with the preference towards the human rights of the individuals. The Court has to remember that it is a defender of rights and not the governments. Even though the role and the approach of the Court may be perceived as unsatisfactory, one also has to bear in mind that the politically sensitive nature inherent in emergency situations affects the lens through which the court looks at the issues presented to it.216 To take up the point made by Judge Makarczyk in Brannigan & McBride,217 the issue of UK derogation is an issue of the “integrity of the Convention system of protection as a whole.”218 212 European Commission of Human Rights, The Greek Case : Report of the Commission : Application No. 3321/67-Denmark v. Greece, Application No. 3322/67-Norway v. Greece, Application No. 3323/67-Sweden v. Greece, Application No. 3344/67-Netherlands v. Greece (1969) 153. 213 A and Others v. the United Kingdom [GC], no. 3455/05, ECHR 2009. 214 Mehmet Hasan Altan v Turkey, no. 13237/17, ECHR 2018. 215 A v Secretary of State for the Home Department [2004] UKHL 56. Although it regards a domestic jurisdiction case before House of Lords, the ratio of the case is important. 216(n 32). 217 Brannigan and McBride v United Kingdom, no 14554/89, ECHR 1993. 218 ibid, 45.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162
Síða 163
Síða 164
Síða 165
Síða 166
Síða 167
Síða 168
Síða 169
Síða 170
Síða 171
Síða 172
Síða 173
Síða 174
Síða 175
Síða 176
Síða 177
Síða 178
Síða 179
Síða 180
Síða 181
Síða 182
Síða 183
Síða 184
Síða 185
Síða 186
Síða 187
Síða 188
Síða 189
Síða 190
Síða 191
Síða 192
Síða 193
Síða 194
Síða 195
Síða 196
Síða 197
Síða 198
Síða 199
Síða 200
Síða 201
Síða 202
Síða 203
Síða 204
Síða 205
Síða 206
Síða 207
Síða 208
Síða 209
Síða 210
Síða 211
Síða 212
Síða 213
Síða 214
Síða 215
Síða 216
Síða 217
Síða 218
Síða 219
Síða 220
Síða 221
Síða 222
Síða 223
Síða 224

x

Helga Law Journal

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Helga Law Journal
https://timarit.is/publication/1677

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.